Aktywność ruchowa w prewencji choroby niedokrwiennej serca

7.1. Wstęp

Systematyczna aktywność ruchowa zmniejsza umieralność z powodu chorób sercowo-naczynio- wych i umieralność ogólną. U osób regularnie ćwiczących obserwuje się korzystny wpływ wysiłku fi- zycznego na wiele układów, m.in. układ krążenia, narząd ruchu, gospodarkę lipidową, węglowoda- nową, hormonalną, utrzymanie prawidłowej masy ciała, odporność organizmu.

7.2. Fizjologiczne efekty systematycznej aktywności ruchowej

Działanie kardio- i wazoprotekcyjne:

• zwolnienie spoczynkowej i wysiłkowej często- tliwości rytmu serca;
• niższe wartości ciśnienia tętniczego krwi przy podobnych obciążeniach;
• wydłużenie okresu rozkurczu serca;
• poprawa stabilności elektrycznej serca;
• wzrost maksymalnej pojemności minutowej i objętości wyrzutowej serca;
• powiększenie średnicy głównych tętnic wień- cowych;
• zwiększenie gęstości naczyń wieńcowych;
• wzrost przepływu wieńcowego;
• poprawa czynności śródbłonka.

Pośredni wpływ aktywności ruchowej na układ krążenia:

• wzrost wydolności fizycznej;
• korzystne zmiany w autonomicznym układzie nerwowym;
• wzrost aktywności układu antyoksydacyjnego;
• wpływ przeciwzakrzepowy;
• wzrost stężenia cholesterolu frakcji HDL i ob- niżenie stężenia triglicerydów;
• wzrost wrażliwości na insulinę i poprawa tole- rancji glukozy;
• obniżenie masy ciała i objętości tkanki tłuszczowej;
• obniżenie stężenia homocysteiny;
• obniżenie poziomu lęku;
• poprawa jakości życia.

Inne korzyści:

• poprawa odporności nieswoistej organizmu;
• poprawa czynności układu oddechowego;
• zapobieganie osteoporozie i chorobie zwyrod- nieniowej narządu ruchu.

Z wymienionych powodów aktywność fizyczną należy traktować jako ważną metodę zapobiegawczą i terapeutyczną, pozwalającą na ograniczenie stoso- wania innych bardziej kosztownych metod profilak- tyki i leczenia. Propagowanie aktywności ruchowej w społeczeństwie jest obowiązkiem każdego leka- rza oraz wszystkich osób związanych nie tylko z medycyną zapobiegawczą i rehabilitacyjną, ale tak- że interwencyjną.

Udowodniono, że najbardziej korzystne dla zdrowia jest podejmowanie aktywności ruchowej w czasie wolnym od pracy, a jej efekty zdrowotne są lepsze w przypadku racjonalnego programowa- nia ćwiczeń, czyli dokładnego określenia ich rodza- ju, intensywności i liczby. Zbyt mały wysiłek fizycz- ny nie przynosi spodziewanych efektów, a zbyt duży — może doprowadzić do przeciążeń, głównie ze strony układu krążenia i narządu ruchu.

Jako najbardziej skuteczną formę aktywności ruchowej w prewencji pierwotnej chorób sercowonaczyniowych zaleca się wysiłki wytrzymałościo- we o charakterze dynamicznym. Preferuje się re- kreacyjne uprawianie dyscyplin sportu, w których przeważają ćwiczenia dynamiczne (np. marsz, trucht, bieg, jazda na rowerze, pływanie, kajakar- stwo, wioślarstwo, biegi narciarskie, taniec towa- rzyski) oraz niektóre gry zespołowe (np. piłka ko- szykowa). Zaleca się stosowanie nie tylko jednego rodzaju dyscypliny sportowej, ale tzw. „renesanso- wego” modelu aktywności ruchowej. Polega on na uprawianiu różnych rodzajów dyscyplin w kolej- ne dni tygodnia, uzależniając je dodatkowo od upodobań, miejsca pobytu osoby ćwiczącej oraz pory roku.

Ogólne zalecenia dotyczące aktywności ruchowej w prewencji pierwotnej i promocji zdrowia przedstawiono w tabeli 7.1.
Podstawą ćwiczeń fizycznych jest systematyczność. Należy ćwiczyć co najmniej 3 razy w tygodniu

www.fc.viamedica.plAktywność ruchowa w pierwotnej prewencji choroby niedokrwiennej serca

Zalecenia dotyczące aktywności ruchowej w prewencji pierwotnej chorób układu krążenia i promocji zdrowia

Częstotliwość treningu Minimalnie — 3 razy w tygodniu Intensywność ćwiczeń Umiarkowana — do 60% maksymalnego tętna Czas jednostki treningowej Minimalnie — 30–60 min (średnio 40 min) Rodzaj zalecanego treningu Wysiłki wytrzymałościowe Ćwiczenia oporowe Jako uzupełnienie — 10–15% całego treningu Wydatek energetyczny w czasie ćwiczeń Minimalnie — 200–300 kcal/trening i powyżej 1000 kcal/tydzieńOptymalnie — powyżej 2000 kcal/tydzień

Zalecana częstotliwość skurczów serca w trakcie treningu fizycznego dla osób bez wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego

Przedział wieku Częstotliwość skurczów (lata) serca 60% maks. tętna 21–30 115/min 31–40 110/min 41–50 105/min 51–60 100/min61–70 95/min

Tabela 7.3. Średni wydatek energetyczny w wy- branych dyscyplinach sportowych

po 30–60 min (średnio 40 min) w zależności od dys- cypliny sportu i intensywności ćwiczeń.

Marsz 5 km/h Tenis stołowy Piłka siatkowa 5 kcal/min 300 kcal/hGimnastyka

Tenis ziemny Badminton 7 kcal/min 420 kcal/h TaniecPiłka koszykowa 9 kcal/min 540 kcal/h

Piłka nożnaPływanie (40 m/min) Narciarstwo biegowe Jazda na rowerze (20 km/h) 10 kcal/min 600 kcal/h

Główna część treningu powinna być poprzedzona 5–10-minutową rozgrzewką (warm up) obejmującą ćwiczenia ogólnorozwojowe i rozciągające, a za- kończona 10–15-minutowymi ćwiczeniami wycisza- jącymi (cool-down). Zaleca się umiarkowaną intensywność ćwiczeń, która odpowiada wysiłkowi powodującemu wzrost częstotliwości rytmu serca do 60% tętna maksymalnego dla danego wieku. Zalecany wydatek energetyczny w czasie ćwiczeń to 200–300 kcal/trening lub co najmniej 1000 kcal/tydzień, a optymalnie powyżej 2000 kcal/tydzień. Do szacunkowego określenia wydatku energetycznego w czasie uprawiania różnych dyscyplin sportowych można wykorzystać dane zawarte w tabeli 7.3. Uzupełnieniem treningu wytrzymałościowego powinny być ćwiczenia oporowe, podejmowane minimum 2 razy w tygodniu i stanowiące 10–15% całego treningu. Oprócz systematycznej aktywności ruchowej podejmowanej w sposób zaplanowany, należy zwra- cać pacjentom uwagę na codzienną aktywność ru- chową, np. ograniczenie czasu poświęcanego na oglądanie telewizji, spędzanego przed komputerem, pokonywanie jak najdłuższych dystansów pieszo, ograniczenie korzystania z samochodu, środków komunikacji, windy.

Bieg 10 km/h 11 kcal/min > 660 kcal/h

Ryzyko wykonywania ćwiczeń

W analizie ryzyka zdrowotnego związanego z podejmowaniem aktywności ruchowej przez oso- by dorosłe wykazano, że przy rozsądnym dawkowa- niu wysiłku jest ono istotnie mniejsze w porówna- niu z uzyskaną korzyścią. Zanim osoba dorosła rozpocznie systematyczną aktywność ruchową powinna obowiązkowo poddać się badaniom kwalifikacyjnym, które obejmują:

• badania lekarskie (badanie podmiotowe i przedmiotowe);
• elektrokardiogram;
• próbę wysiłkową z oceną wydolności fizycznej (wskazane);
• badania laboratoryjne:
• pozwalające na ocenę ogólnego stanu zdrowia (OB, morfologia krwi, badanie ogólne moczu),
• charakteryzujące ryzyko chorób sercowo naczyniowych jak: lipidogram, stężenie glukozy, stężenie kwasu moczowego.

www.fc.viamedica.pl A47Folia Cardiol. 2004, tom 11, supl. A

Przeciwwskazania do systematycznej aktywności ruchowej w prewencji pierwotnej choroby niedokrwiennej serca

Spoczynkowa tachykardia powyżej 110/min Nadciśnienie tętnicze nieuregulowane farmakologicznie Niewydolność układu oddechowego Niewyrównana cukrzyca Nadwaga powyżej 60% należnej masy ciała (wartość wskaźnika masy ciała powyżej 40) Stan zapalny w organizmie Incydent zakrzepowo-zatorowy świeży lub w czasie ostatnich 2 miesięcy Krótki okres po krwotoku wewnętrznym Choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy w okresie zaostrzenia Niewyrównana niedokrwistość Choroby przebiegające z drgawkami lub krótkotrwałymi stanami utraty przytomności, niepoddające się w pełni leczeniuSytuacja zagrożenia życia lub niestabilny okres choroby serca innej niż choroba niedokrwienna. Główne przeciwwskazania do podejmowania systematycznych wysiłków fizycznych w prewen- cji pierwotnej choroby niedokrwiennej serca przed- stawiono w tabeli 7.4.

Piśmiennictwo

American College of Sports Medicine Position Stand. The recommended quantity and quality of exercise for de- veloping and maintaining cardiorespiratory and mus- cular fitness, and flexibility in healthy adults. Med. Sci. Sports Exerc. 1998; 30: 975–991. Drygas W., Kostka T., Jegier A., Kuński H. Long term effects of different physical activity levels on coronary heart disease risk factors in middle aged men. Int. J. Sports Med. 2000; 21: 235–241. Fletcher G.F., Balady G., Blair S.N. i wsp. Statement on exercise: benefits and recommendations for physical activity programs for all Americans. Circulation 1996; 94: 857–862. Jegier A., Stasiołek D. Skuteczna dawka aktywności ruchowej w prewencji pierwotnej chorób układu krążenia i promocji zdrowia. Medicina Sportiva 2001; 5 (supl. 2): 109–118. Pate R.R., Pratt M., Blair S.N. i wsp. Physical activity and public health: A recommendations from the Cen- ters for Disease Control and Prevention and the American College of Sports Medicine. JAMA 1995; 273: 402–407. Writing Group for the Activity Counseling Trial Re- search Group. Effects of physical activity counseling in primary care: the Activity Counseling Trial: a ran- domized controlled trial. JAMA 2001; 286: 677–687. Thompson P.D., Buchner D., Piña I.L., Balady G.J., Williams M.A. i wsp. Exercise and physical activity in the prevention and treatment of atherosclerotic cardio- vascular disease. A statement from the Council on Cli- nical Cardiology (Subcommittee on Exercise, Rehabili- tation, and Prevention) and the Council on Nutrition, Physical Activity, and Metabolism (Subcommittee on Physical Activity). Circulation 2003; 107: 3109–3116. A48 www.fc.viamedica.pl