Ćwiczenia samowspomagane

W ćwiczeniach samowspomaganych chory wykonując ruch jedną kończyną wspomaga wykonanie ruchu w stawach drugiej kończyny, zwiększając równocześnie jego zakres. Jest to rodzaj redresji, którą chory sam wykonuje, zwanej „autoredresją”. Ćwiczenia te stanowią łącznik pomiędzy grupą ćwiczeń biernych i czynnych. Wspomaganie może być bezpośrednie albo pośrednie.
Bezpośrednie - tak jak wyżej jest napisane chory za pomocą zdrowej kończyny górnej, chwyta kończynę przeciwną, porażoną i ćwiczy ją prowadząc ruch wznosu przez zgięcie w zespole stawowym barkowo-ramiennym w takim zakresie ruchu jaki jest możliwy do wykonania.
Pośrednie - są wykonywane przy użyciu systemu bloczkowego, który pozwala na działanie bardziej precyzyjne. Omawiany rodzaj ćwiczeń stosuje się u pacjentów przewlekle chorych, których
proces chorobowy spowodował trwałe zmiany

Cel ćwiczeń

• zwiększenie zakresu ruchów w stawach
• uzyskanie rozluźnienia nadmiernie napiętych mięśni

Wskazania

• przygotowanie do redresji wykonywanych przy współudziale kinezyterapeuty
• przygotowanie do ćwiczeń czynnych wolnych
• poprawienie trofiki mięśni
• utrzymanie zakresu ruchów w stawach
• zapobieganie niekorzystnym zmianą wynikającym z bezruchu
• jako ćwiczenia przygotowujące kończyny do ruchu po długim unieruchomieniu
  
• choroby układu krążenia
  
• wczesny okres zawału mięśnia sercowego
  
• porażenia i niedowłady mięśni
  
• po zabiegu operacyjnym
  
• porażenia i niedowłady mięśni szkieletowych
  
• zwiększone napięcie spastyczne mięśni
  
• nie utrwalone ograniczenia ruchomości stawu
  
• zła trofika tkanek miękkich
  
• potrzeba utrzymania odpowiedniej długości i elastyczności w mięśniach
  

Inne

• minusem tej formy ćwiczeń jest fakt, że ruch nie jest prowadzony w pełnym zakresie

Bibliografia :
Zembaty – Kinezyterapia tom II
Rosławski&Skolimowski – Technika wykonywania ćwiczeń leczniczych