Fizjoterapia w koksartrozie

coxarthrosis

Zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych

W 80% zmiany zwyrodnieniowe w stawach biodrowych są na skutek wad rozwojowych. Pojawiają się najczęściej u osób starszych, rzadziej u młodych (u tych w trzeciej dekadzie życia). Rozróżniamy pierwotne zmiany w stawach biodrowych o nieznanej etiologii i zmiany wtórne jako następstwo:

1 Wrodzonej dysplazji
2 Zwichnięcia stawu biodrowego
3 Urazu
4 Zaburzeń statyki
5 Zapalenia
6 Martwicy aseptycznej
7 Młodzieńczego złuszczenia głowy kości udowej
8 Niedoboru witamin.

Choroba rozpoczyna się powoli bólami w okolicy pachwiny, górnej części uda, niekiedy tylko bólem w stawie kolanowym.

Wczesne objawy to:

1 Ograniczenie rotacji wewnętrznej uda
2 Ograniczenie wyprostu
3 Ograniczenie przywiedzenia
4 Ograniczenie odwiedzenia
5 Zanik mięśni uda i pośladka
6 czasami trzaski podczas ruchów w stawie
7 pogrubienie i zniekształcenie obrysów stawu
8 niekiedy odczyn zapalny (wysięk, obrzêk, ocieplenie skóry nad stawem)
9 utykanie
10 ból

Ruchomość :

• najdłużej zachowane jest zgięcie
• odruchowe wzmożenie napięcia mięśni i przymusowe ustawienie kończyny w zgięciu 450 i przywiedzeniu
• pozorne skrócenie kończyny

W RTG widoczne są:

1 Zwężęnie szpary stawowej w jej górno - bocznej części
2 Widoczna sklerotyzacja, później także pseudotorbiele
3 Osteofity
4 W późnym okresie widoczna deformacja głowy kości udowej i jej podwichnięcie w kierunku górno - bocznym.

Rehabilitacja jest kompleksowa i obejmuje:

1 Profilaktykę - unikanie przeciążeń, relaks, wypoczynek w pozycjach odciążających staw, pomoce do odciążania przy chodzeniu
2 Przeciwbólowa - farmakologia
3 Zaopatrzenie ortopedyczne - laski, kule, balkoniki, stabilizatory stawów, aparaty odciążające
4 Fizykoterapię - przeciwbólową, przeciwzapalną, przekrwienną - DKF, elektroterapia, wodolecznictwo, balneologia, ultradźwięki, nie robimy parafiny!
5 Zabiegi operacyjne - endoprotezoplastyka, osteotomie korekcyjne, usztywnienia stawów zwykle czasowe
6 Kinezyterapia.

Cele kinezyterapii:

1 Zwiększenie bądź utrzymanie zakresu ruchu
2 Zwiększenie bądź utrzymanie siły mięśniowej
3 Zabezpieczenie lub likwidacja przykurczy
4 Zachowanie zdolności lokomocji i samoobsługi.

W ostrym okresie choroby:

• zaleca się leżenie w łóżku na sztywnym i równym podłóżu z leżeniem na brzuchu 2 - 3 razy dziennie z odwiedzionymi nogami i stopami poza łóżkiem przez 20 - 30 minut z 5 kg workiem na pośladkach. Pozycja ta zapobiega powstawaniu przykurczy lub je niweluje w stawie biodrowym
• leżąc na boku należy mieć wyprostowane stawy biodrowe i wałek między nogami (pod udo i podudzie).
• Farmakoterapia

Po ustąpieniu stanu ostrego stosujemy:
1 Chodzenie z pomocami, laska po stronie zdrowej, korekcja zaburzeń chodu, zachęcanie do chodu, nauka mechanizmów stabilizujących w chodzie
2 Redresje przy przykurczach z elementami trakcji
3 Wyciągi - gąbkowy
4 Ćwiczenia izometryczne prostowników i odwodzicieli stawu biodrowego
5 Unikamy wysuwania głowy kości udowej z panewki - przywiedzenia powyżej 00, rotacji zewnętrznej, zgięcia powyżej 900
6 Ćwiczenia ogólno - kondycyjne
7 Wypoczynek leżąc na brzuchu 2 - 3 razy dziennie po 20 - 30 minut
8 Unikanie długiego stania, długich i męczących marszów, chodzenia po nierównym terenie, skoków, noszenia ciężarów, zimna i wilgoci, ćwiczeń w pozycjach obciążających staw
9 Ćwiczenia bierne zaraz po ustąpieniu bólu
10 Ćwiczenia czynne w odciążeniu
11 Ćwiczenia czynne w odciążeniu z oporem
12 Ćwiczenia i pływanie w basenie z ciepłą wodą
13 Jazda na rowerze po równym terenie

Bibliografia :
Nowotny – Zarys rehabilitacji w dysfunkcjach narządu ruchu
Milanowska – Podstawy rehabilitacji ruchowej w dysfunkcjach narządu ruchu
Materiały przesłane przez Marcina [email protected]