Kolagenozy

  • Choroby tkanki łącznej
  • Choroby zapalne tkanki łącznej
  • Choroby przynajmniej częściowo wywołane uogólnionymi procesami autoimmunologicznymi o różnej etiologii
  • Powodują ogólnoustrojowe zmiany w tkance łącznej
  • Tkanka łączna charakteryzuje się obfitą substancją pozakomórkową, która utrzymuje, spaja i ochrania narządy wewnętrzne. Tworzy osłonki, wiązki naczyń i nerwów, służy jako materiał zapasowy (tk. tłuszczowa) tworzy macierz tkanek podporowych (kostnej, chrzęstnej)

Do chorób tkanki łącznej należą:

  • Toczeń rumieniowaty
  • Twardzina
  • Zapalenie skórno-mięśniowe
  • Guzkowe zapalenie okołotętnicze
  • Pierwotne przewlekłe zapalenie wielostawowe
  • Ziarnica Wegenera

Fizjoterapia

  • Podstawowe techniki mobilizacji czynnej i biernej – terapia manualna
  • Środki zwiększające ruchomość w stawach – mobilizacja hypomobilności
  • Mobilizacje tkanek miękkich
  • Mobilizacje stawów
  • Mobilizacje tkanki nerwowej
  • Ćwiczenia wspomagające lub utrzymujące ruchomość

Mobilizacja tkanek miękkich:

  • Masaże, masaż funkcyjny, poprzeczny, terapia powięzi
  • Czynne rozluźnianie mięśni, „Hold-relax” z PNF, PIR
  • Stretching
  • Masaż funkcyjny: masaż mięśnia i struktur okolicznych podłużnie w stosunku do ich przebiegu w połączeniu z ruchem w stawie. Stosujemy go zarówno w przypadku dysfunkcji mięśnia jak i stawu. Zmniejsza on tkliwość tkanek miękkich, powoduje ich rozluźnienie, poprawia wzajemne przemieszczanie się przylegających do siebie warstw tkanek.

Masaż poprzeczny: punktowe rozcieranie w poprzek przebiegu włókien podrażnionego ścięgna lub brzuśćca mięśnia, przyczepu ścięgna do kości, więzadła.

Regeneracja tkanki odbywa się w oparciu o następujące efekty:

a) efekt neurofizjologiczny: hamowanie bólu
b) efekt biomechaniczny: po okresie 3-5 minut poprawa ukrwienia i poprawa mobilności
c) efekt przeciwzapalny: po okresie 15-20 minut uruchomienie procesu zapalnego umożliwiającego prawidłowe gojenie się tkanek

Poizometryczna relaksacja

Polega na czynnym rozluźnianiu podrażnionych mięśni po utrzymaniu ich uprzednio w napięciu izometrycznym.

Stretching

Rozciąganie mięśnia lub grupy mięśni w oparciu o poizometryczną relaksację. Pacjent napina mięsień izometrycznie następnie w fazie rozluźnienia terapeuta stara się delikatnie rozciągnąć dany mięsień. Po kilku powtórzeniach całej procedury utrzymujemy pozycję danego rozciągnięcia nawet do 2 minut. Na końcu następuje izometryczne napięcie mięśni antagonistycznych.

Zastosowanie

Medycyna manualna zajmuje się fizjologią i patofizjologią odwracalnych zaburzeń postawy i czynności układu ruchu oraz zapobiegania im. Obejmuje ona wszystkie techniki badania i leczenia kręgosłupa i stawów kończyn , służące wykrywaniu i usuwaniu tych zaburzeń. W Niemczech używa się określenia „chiroterapia” jako synonimu międzynarodowego określenia „medycyna manualna”.

Wskazania do wykonywania manualnej mobilizacji stawów to:

  • odwracalna hypomobilność
  • utrzymanie posiadanej ruchomości
  • zapobieganie postępującym zesztywnieniom.

Wskazania określone są w oparciu o:

  • badanie gry stawowej oraz oporu końcowego
  • testy lokalizujące ból (prowokujące lub likwidujące ból)
  • orientacyjne testy neurologiczne
  • testy kontrolne (podczas i bezpośrednio po terapii).

Przeciwwskazania do wykonywania manualnej mobilizacji stawów to:

Do przeciwwskazań ogólnych zaliczamy:

a) patologiczne zmiany w obrębie stawów powstałe w następstwie:
    -nowotworów
    -stanów zapalnych i infekcji
b) osteopenia: osteoporoza, osteomalacja
c) duże zmiany degeneracyjne np. spondylozy, osteoartrozy
d) ubytki stabilności kręgosłupa (kostne lub więzadłowe) np.  w wyniku urazów czy stanów zapalnych, infekcji
e) ważne wrodzone anomalie kręgosłupa np. dysplazja, aplazja, hiperplazja, noeplazja
f) anomalie lub zmiany patologiczne naczyń
g) problemu z krzepliwością
h) problemy skórne
i) brak współpracy ze strony pacjenta
j) sytuacje, w których zdrowy rozsądek nie pozwala na wykonanie leczenia.

Najnowsze artykuły z tej kategorii