Kolagenozy
- Choroby tkanki łącznej
- Choroby zapalne tkanki łącznej
- Choroby przynajmniej częściowo wywołane uogólnionymi procesami autoimmunologicznymi o różnej etiologii
- Powodują ogólnoustrojowe zmiany w tkance łącznej
- Tkanka łączna charakteryzuje się obfitą substancją pozakomórkową, która utrzymuje, spaja i ochrania narządy wewnętrzne. Tworzy osłonki, wiązki naczyń i nerwów, służy jako materiał zapasowy (tk. tłuszczowa) tworzy macierz tkanek podporowych (kostnej, chrzęstnej)
Do chorób tkanki łącznej należą:
- Toczeń rumieniowaty
- Twardzina
- Zapalenie skórno-mięśniowe
- Guzkowe zapalenie okołotętnicze
- Pierwotne przewlekłe zapalenie wielostawowe
- Ziarnica Wegenera
Fizjoterapia
- Podstawowe techniki mobilizacji czynnej i biernej – terapia manualna
- Środki zwiększające ruchomość w stawach – mobilizacja hypomobilności
- Mobilizacje tkanek miękkich
- Mobilizacje stawów
- Mobilizacje tkanki nerwowej
- Ćwiczenia wspomagające lub utrzymujące ruchomość
Mobilizacja tkanek miękkich:
- Masaże, masaż funkcyjny, poprzeczny, terapia powięzi
- Czynne rozluźnianie mięśni, „Hold-relax” z PNF, PIR
- Stretching
- Masaż funkcyjny: masaż mięśnia i struktur okolicznych podłużnie w stosunku do ich przebiegu w połączeniu z ruchem w stawie. Stosujemy go zarówno w przypadku dysfunkcji mięśnia jak i stawu. Zmniejsza on tkliwość tkanek miękkich, powoduje ich rozluźnienie, poprawia wzajemne przemieszczanie się przylegających do siebie warstw tkanek.
Masaż poprzeczny: punktowe rozcieranie w poprzek przebiegu włókien podrażnionego ścięgna lub brzuśćca mięśnia, przyczepu ścięgna do kości, więzadła.
Regeneracja tkanki odbywa się w oparciu o następujące efekty:
a) efekt neurofizjologiczny: hamowanie bólu
b) efekt biomechaniczny: po okresie 3-5 minut poprawa ukrwienia i poprawa mobilności
c) efekt przeciwzapalny: po okresie 15-20 minut uruchomienie procesu zapalnego umożliwiającego prawidłowe gojenie się tkanek
Poizometryczna relaksacja
Polega na czynnym rozluźnianiu podrażnionych mięśni po utrzymaniu ich uprzednio w napięciu izometrycznym.
Stretching
Rozciąganie mięśnia lub grupy mięśni w oparciu o poizometryczną relaksację. Pacjent napina mięsień izometrycznie następnie w fazie rozluźnienia terapeuta stara się delikatnie rozciągnąć dany mięsień. Po kilku powtórzeniach całej procedury utrzymujemy pozycję danego rozciągnięcia nawet do 2 minut. Na końcu następuje izometryczne napięcie mięśni antagonistycznych.
Zastosowanie
Medycyna manualna zajmuje się fizjologią i patofizjologią odwracalnych zaburzeń postawy i czynności układu ruchu oraz zapobiegania im. Obejmuje ona wszystkie techniki badania i leczenia kręgosłupa i stawów kończyn , służące wykrywaniu i usuwaniu tych zaburzeń. W Niemczech używa się określenia „chiroterapia” jako synonimu międzynarodowego określenia „medycyna manualna”.
Wskazania do wykonywania manualnej mobilizacji stawów to:
- odwracalna hypomobilność
- utrzymanie posiadanej ruchomości
- zapobieganie postępującym zesztywnieniom.
Wskazania określone są w oparciu o:
- badanie gry stawowej oraz oporu końcowego
- testy lokalizujące ból (prowokujące lub likwidujące ból)
- orientacyjne testy neurologiczne
- testy kontrolne (podczas i bezpośrednio po terapii).
Przeciwwskazania do wykonywania manualnej mobilizacji stawów to:
Do przeciwwskazań ogólnych zaliczamy:
a) patologiczne zmiany w obrębie stawów powstałe w następstwie:
-nowotworów
-stanów zapalnych i infekcji
b) osteopenia: osteoporoza, osteomalacja
c) duże zmiany degeneracyjne np. spondylozy, osteoartrozy
d) ubytki stabilności kręgosłupa (kostne lub więzadłowe) np. w wyniku urazów czy stanów zapalnych, infekcji
e) ważne wrodzone anomalie kręgosłupa np. dysplazja, aplazja, hiperplazja, noeplazja
f) anomalie lub zmiany patologiczne naczyń
g) problemu z krzepliwością
h) problemy skórne
i) brak współpracy ze strony pacjenta
j) sytuacje, w których zdrowy rozsądek nie pozwala na wykonanie leczenia.