Osteoartroza
Opis choroby
Jest chorobą zwyrodnieniową stawów maziowych. To jest połączeniem zwężenia krążka międzykręgowego i postawy lordotycznej co prowadzi do nadmiernie dużego obciążenia stawów międzywyrostkowych.
Charakteryzuje ją przerzedzenie chrząstki i włóknienie (pękanie powierzchni) oraz hipertrofia kości podchrzęstnej, która czasami przybiera postać osteofitów albo geod, czyli torbielowatych przejaśnień struktury kostnej.
W chrząstce mogą pojawiać się duże skupiska komórek, zwiększa się wymiana mukopolisacharydów a degradacja włókien kolagenowych prowadzi do obrzmienia tkanki.
Zanikającą w niektórych obszarach stawu chrząstkę może zastąpić nowa chrząstka włóknista, która nie jest odpowiednia dla powierzchni nośnej.
Następstwem osteoartrozy jest ból i sztywność, szczególnie podczas obciążenia i po okresie unieruchomienia.
Osteoartroza stawów międzywyrostkowych zaczyna pojawiać się po 25 roku życia na poziomie L1-L2 a po 45 roku życia L5-S1.
Często występuje na wielu poziomach ale może być zlokalizowana na jednym poziomie – staw w segmencie ruchowym
Przyczyny osteoartrozy
- obciążenie mechaniczne
- uszkodzenie sieci kolagenowej chrząstki stawowej
- obrzęk chrząstki
- pęknięcia powierzchni stawowej
- utrata mukopolisacharydów i wody
- obciążenie genetyczne
Cele i zabiegi rehabilitacyjne
Celem postępowania fizjoterapeutycznego jest poprawa ruchomości stawów bądź przynajmniej utrzymanie istniejącego stanu.
Z zabiegów fizykoterapeutycznych można zastosować:
- jontoforezę,
- magnetostymulację,
- magnetoterapię,
- ultradźwięki,
- prądy diadynamiczne,
- zabiegi cieplne,
- masaż klasyczny,
- terapię mięśniowo – powięziową.
Kinezyterapia obejmuje ćwiczenia wzmacniające osłabione mięśnie, relaksację poizometryczną skróconych mięśni oraz ćwiczenia w odciążeniu np. w wodzie lub za pomocą podwieszek. Zaopatrzenie ortopedyczne obejmuje gorset ortopedyczny czy też sznurówkę ortopedyczną oraz różnego rodzaju stabilizatory.
