Zaopatrzenie ortotyczne w zależności od odcinka kręgosłupa

KRĘGOSŁUP SZYJNY

W związku z dużą ruchomością tego odcinka oraz znacznym ciężarem głowy stosowane ortezy mają za zadanie:

• podparcie masy głowy,
• ograniczenie zakresu ruchu w stawach międzykręgowych,
• korzystne ustawienie lecznicze odcinka szyjnego.

O ustawieniu tym decyduje mechanizm urazu oraz lokalizacja zmian.

Świeżo wygojone złamanie trzonów kręgowych wymaga np. częściowego ich odciążenia przez zwiększenie lordozy odc. C
Przebyte złamanie zęba obrotnika wymaga ograniczenia ruchów rotacyjnych
Q skłonności do (zwichnięcia, kręgozmyku) przedniego staramy się ograniczyć lordozę.

• Kołnierz miękki – nieduże zmiany zwyrodnieniowe lub zapalne, gdzie dominuje komponenta bólowa
• Kołnierz sztywny – zespoły bólowe wywołane uciskiem struktur kostnych na korzenie szyjne, drobne urazy wyrostków kręgowych, więzadeł, mięśni, a także dla utrwalenia wyników operacyjnego leczenia kręczu karku (ustawienie hiperkorekcyjne)
  Sztywne kołnierze ze wspornikami metalowymi stabilizują odc C. i Th1-6 i stosowane są w przypadku nasilonych zespołów bólowych. Dzięki możliwości regulacji co do wielkości podparcia żuchwy lub potylicy spełniają funkcje odciążającą.

ODCINEK PIERSIOWO-LĘDŹWIOWY

Stosowane są głównie gorsety i ortezy.
W konstrukcji gorsetów wykorzystuje się zasadę oparcia o miednicę z jednej strony i mostek z drugiej.
Po przeciwnej stronie na wysokości zmian chorobowych, które gorset ma zaopatrzyć, stosuje się dodatkowy punkt podparcia ortezy( stabilizacja do wys. Th 6).
Gorsety spełniają zadanie korekcyjne i odciążające.

Najbardziej znane gorsety Th-L:

• Gorset Jewetta,
• Prostotrzymacz Hohmana lub Taylora,
• Gorset półsztywny stabilizujący odc L.
• Typ: Hohmana, typ Williamsa

Gorsety używane są w przebiegu leczenia:

• wybranych przypadków urazowych,
• złamań kompresyjnych,
• schorzeń : gruźlica, zapalenie infekcyjne,
• niestabilności strukturalnej (wady rozwojowe kręgosłupa, stany pooperacyjne)

Stabilizacja odcinka lędźwiowego jest trudna.
Stabilitazja niestabilnego połączenia L5-S1 praktycznie niemożliwa - przez niekorzystny stosunek ramienia dźwigni kręgosłupa do miednicy dlatego w tym miejscu częściej korzysta się z stabilizacji operacyjnej.

W przypadku niedużych zaburzeń stabilizacji oraz bólach krzyża stosuje się ortezy w postaci półsztywnych sznurówek i pasów. Ułatwiają one działanie efektywnego czynnika stabilizującego – ciśnienia hydropneumatycznego w jamie brzusznej.
Gorset kontroluje ruchy kręgosłupa lub im zapobiega oraz może działać przez ciśnienie hydropneumatyczne.
Orteza działa głównie przez ciśnienie hydropneumatyczne.