Elastyczne stabilizatory - notatki
Stabilizatory elastyczne ograniczają patologiczną ruchomość poprzez stabilizacje bierną:
- stabilizacja uszkodzonej części biernego aparatu ruchu,
- niedoprowadza do dalszego uszkodzenia,
- dociska powierzchnie stawowe, pobudzając receptory wewnątrz stawu – proprioreceptory.
W uszkodzonym stawie jest nadruchliwość w kierunku patologicznym i zmniejszona kompresja.
- elastyczny stabilizator, opaska stabilizuje i umacnia uszkodzone stawy
- elastyczny stabilizator, opaska jest zastępczym sprzężeniem zwrotnym działającym na staw
Przy każdym uszkodzeniu jest nieprawidłowa aferentacja co przyczynia się z kolei do nieprawidłowej eferentacji.
Opaska zmienia i ulepsza aferentacje.
Daje pewniejsze i bardziej prawidłowe ruchy w stawie.
Przez opaske następuje tzw. centrowanie stawu - utrzymanie w łożysku – umożliwia prawidłową artrokinematyke stawu i lepszą aferentacje.
- Opaska działa również na czucie powierzchowne – eksteroceptory oraz na proprioreceptory.
- Ujemne sprzężenie zwrotne czyli regulacja takich bodźców jakie organizm potrzebuje by prawidłowo funkcjonować – regulacja (w prawo lub w lewo)
Działanie funkcjonalne stabilizatora elastycznego
- działa na struktury czynne czyli mięśnie, które również posiadają proprioreceptory
- czynna jest dodatkowo stymulacja stawu i prawidłowe jego utrzymanie
- dzięki opasce ruch/krok jest pewniejszy i szybszy
- siła mięśni w czesie ustabilizowania stawu opaską NIE ulega zmniejszeniu, jedynie maleje wydatek energetyczny a sprwność mięśni jest większa
W organizmie człowieka jest wiele mechanizmów mogących pozornie obniżyć siłę mięśniową ale jest to zjawiskiem obronnym organizmu.
W prawidłowo funkcjonującym stawie tylko wtedy jest konieczna opaska stabilizująca, kiedy możemy spodziewać się większego obciążenia lub przeciążenia na dany staw w wyniku jakiejś pracy.
W przypadku gdy trening jest zły – nieoptymalny i nieergonomiczny, efektem są przeciążenia mm i stawów. Najlepiej jest zaczynać trening z opaskami a kończyć bez.
Celem stabilizatorów – opasek stabilizujących jest maksymalna aktywacja mechanizmów wewnętrznych organizmu z uwzględnieniem zaistniałej dysfunkcji
Pas brzuszny
Praca fizyczna zwiększa ciśnienie w jamie brzusznej co przyczynia się do powstawania przepuklin.
Powstają one przez rozstęp mięśni poprzez ich osłabienie.
Przepukliny:
- pępkowa
- pachwinowa
- na kresie białej
Zastosowanie pasa brzusznego
- Nie pozwala na zwiększenie przeciążeń w kręgosłupie, poprzez zmniejszenia ramienia działania siły
- Pobudza propriocepcje i eksterocepcje
- Stymuluje mięśnie brzucha, skraca ramie dźwigni, działa pozytywnie odciążając kręgosłup
Oś ruchu w kręgosłupie jest na wysokości stawów międzywyrostkowych, dlatego właśnie one są narażone na największe przeciążenia.
Gdy ramie dźwigni się wydłuża wzmaga się kompresja na te stawy, związku z czym stawy są źle odżywiane i źle działają sprzyja to uszkodzeniom.
- Stosowanie pasa brzusznego u fizjoterapeutów jako profilaktyka zawsze powinno być wtedy gdy wiadomo, że obciążenia związane z pracą lub treningiem będą przekraczać możliwości kręgosłupa i jego codzienne obiciążenia.
- Pacjenci po operacjach chirurgicznych również powinni stosować pas brzuszny aby praca mięśni i obciązenie kręgosłupa było prawidłowe i optymalne.
- Duży brzuch powoduje pogłębienie lordozy lędzwiowej , skrócenie mięśni przykręgosłupowych które są w dużej pracy co sprzyja częstym urazom.
- Kobieta w ciąży nie powinna stosować pasa brzusznego, ale po porodzie jest to wskazane.
Zakładanie pasa brzusznego zawsze musi iść w parze z treningiem.