Metoda rehabilitacyjna - Butlera

NEUROMOBILIZACJA

Metoda Butlera

Cechy :

• bada oraz likwiduje zaburzenia przesuwalności tk.nerwowej w stosunku do innych tkanek
• jest to metoda leczenia zaburzeń poślizgowych struktur uk.nerwowego
• stosowanie technik służących do usprawniania poślizgu strukturalnego
• mobilizujemy dystalnie od miejsca bólu (ruchy oscylacyjne w tempie 2-4s) Główe przyczyny zaburzeń neuromechaniki :

czynniki zewnętrzne :

• krwiak
• obrzęki
• nowotwór
• zaburzenia kostnienia
• • czynniki wewnętrzne
• sklejenie opony twardej

Rodzaje mobilizacji :

1. Mobilizacje rozciągowe – polegają na przemieszczaniu zewnętrznym i wewnętrznym struktur nerwu ( nerw porusza się wraz z osłonką i tk.miękkimi)
2. Mobilizacje ślizgowe – polega na ruchu aksona względem osłonki

Testy napięciowe nerwów :

• -sprawdzamy czy uzyskana reakcja jest podobna do objawów opisywanych przez pacjenta

NERW POŚRODKOWY

P.w:

• obniżenie (depresja) barku
• odwiedzenie ok.90 stopni
• rotacja zewnętrzna ramienia
• wyprost w st.łokciowym
• zgięcie grzbietowe nadgarstka
• wyprost palców

NERW PROMIENIOWY

P.w:

• odniżenie (depresja) barku
• rotacja wewnętrzna ramienia
• wyprost w st.łokciowym
• pronacja przedramienia
• dewiacja
• zgięcie dłoniowe nadgarstka

NERW ŁOKCIOWY

P.w:

• obniżenie (depresja) barku
• rotacja zewnętrzna ramienia
• odwiedzenie
• zgięcie w st.łokciowym
• suplinacja przedramienia
• zgięcie grzbietowe ręki

NERW STRZAŁKOWY

P.w:

• zgięcie w stawie biodrowym
• przywiedzenie w stawie biodrowym
• rotacja wewnętrzna w stawie biodrowym
• wyprost w st.kolanowym
• zgięcie podeszwowe stopy

NERW PISZCZELOWY

P.w:

• zgięcie w st.biodrowym
• wyprost w st.kolanowym
• zgięcie grzbietowe stopy

NERWUDOWY
P.w:

• -leżenie przodem
• -zgięcie w st.kolanowym
• -ruch : stopą do pośladka

SLAMP TEST
Test napięciowy opony twardej

1.2.3.

Mięśnie wskaźnikowe poszczególnych segmentów według Butlera

Bibliografia :
Zembaty – Kinezyterapia http://www.realbodywork.com/Nerve/nerve.htm
Zastosowanie neuromobilizacji w leczeniu pourazowych bólów okolicy lędźwiowo- krzyżowej – opis przypadku

STRESZCZENIE :

Wstęp.
Celem pracy jest przedstawienie skuteczności metody neuromobilizacji oraz potrzeby włączenia jej w proces fizjoterapii.
Materiały i metody.Przedstawiono opis przypadku pacjenta leczonego w Oddziale Rehabilitacji Wojewódzkiego Szpitala Podkarpackiego w Krośnie.W terapii, oprócz typowych zabiegów fizjoterapeutycznych stosowano metodę neuromobilizacji.
Wyniki.Po przeprowadzonej terapii uzyskano zmniejszenie bólu,poprawę zakresu ruchomości i siły mięśniowej,a tym samym stan funkcjonalnego pacjenta.
Wnioski.Metoda neuromobilizacji jest skuteczna w sytuacji zaburzenia neuromechaniki i powinna znaleźć stałe zastosowanie w fizjoterapii.

WSTĘP
Neurobiomechanika i neuromobilizacje opracowane zostaly w sposób kompleksowy przez Davida Buttlera i opublikowane jako Mobilisation of the nervous system w roku 1991. Zastosowanie neuromobilizacji w fizjoterapii staje się w niektórych przypadkach rzeczywiście przydatne,szczególne w łagodzeniu dolegliwości bólowych,które nie ustępują mimo stosowania licznych zabiegów fizykalnych. Przykładem korzystnego zastosowania neuromobilizacji w fizjoterapii będzie opis przypadku pacjenta A.M leczonego na Oddziale Rehabilitacyjnym Wojewódzkiego Szpitala Podkarpackiego im.Jana Pawła II w Krośnie w dniach 26.11-09.12.2002.

MATERIAŁ I METODA
Pacjent A.M lat 24 uległ wypadkowi samochodowemu – grudzień 1998r.
Doznał złamania kompresyjnego trzonów kręgów Th11 i Th12, złamanie kości krzyżowej i żeber,wstrząśnienia mózgu oraz obrażeń ogólnych. Bezpośrednio po urazie leczony był zachowawczo w oddziale ortopedycznym (1 miesiąc) raz pulmonologicznym z powodu powikłań ze strony uk.oddechowego. Po ustabilizowaniu stanu ogólnego rozpoczął rehabilitację. Łącznie w latach 1999-2002 przebywał dwukrotnie na oddziałach rehabilitacyjnych oraz dwukrotnie pobierał serię zabiegów w warunkach ambulatoryjnych.
Stosowano:

• zabiegi fizykalne (magnetoterapię ok.L-S , elektrostymulacja mięśni kkd, prąd DD na mięśnie przykręgosłupowe )
• masaż ręczny mięśni przykręgosłupowych oraz kkd
• kinezyterapię ( ćw.czynne w odciążeniu kkd , ćw.oporowe kkd, ćw.wzmacniające siłę mięśni tułowia – głównie m.brzucha)

Następnie (26.11-9.12.2002) pacjent przebywał w Oddziale Rehabilitacyjnym szpitala w
Krośnie. Przy przyjęciu pacjent skarżył się na następujące objawy :

• cierpnięcie oraz zaburzenie czucia w dystalnej części kd prawej (od okolicy kolana do stopy)
• ból kości krzyżowej i guzicznej
• kurcze mięśni kd prawej
• bierne uniesienie prostej kończyny dolnej prawej (próba Lasequa,SLR) powodowało silny ból, uniemożliwiający dalszy ruch już przy kącie 20 stopni
• objaw Bragarda był dodatni
• mięśnie prawej kd nie wykazywał czynnościowego napięcia w porównaniu do strony przeciwnej
• stawy krzyżowo-biodrowe również nie wykazywały zwiększonego zablokowania
• siła mięśniowa prostowników st.biodrowego,zginaczy i prostowników st.kolanowego oraz prostowników st.skokowo-goleniowego po stronie prawej była wyraźnie mniejsza od strony przeciwnej i wynosiła średnio 4 w skali Lovetta
• zdaniem pacjenta , objawy bólowe okolicy kości krzyżowej oraz zaburzenia czucia i cierpnięcie prawej kd utrzymują się od momentu urazu z takim samym nasileniem

Terapia w oddziale rehabilitacyjnym i w przychodni przynosiły tylko nieznaczną poprawę i na krótki czas. Wszystkie objawy stwierdzone badaniem oraz opisywane przez pacjenta,wskazywały na
zaburzenia czynnościowe w obrębie traktu nerwu kulszowego po strownie prawej. Naciąganie traktu tego nerwu dawało wynik dodatni,zwłaszcza z modyfikacją dla nerwu strzałkowego. Zastosowane leczenie, poza typowymi zabiegami fizjoterapeutycznymi jak magnetoterapia,elektroterapia,zabiegi cieplne,masaż ręczny,kinezyterapia,obejmowało również neuromobilizacje traktu nerwu kulszowego. Zabieg prowadzono zgodnie z metodyką wg Butlera, raz dziennie , pięc razy w tygodniu przez okres 2 tygodni. W dni wolne od terapii pacjent stosowal automobilizacje.

WYNIKI
Każdorazowo w trakcie neuromobilizacji traktu nerwu kulszowo pacjent zgłaszał uczucie ciepła rozchodzące się ąz do palców stopy oraz powrót czucia powierzchniowego. Objawy takie nie występowały od czasu urazu. W trakcie trwania terapii w Oddziale pacjent sukcesywnie zgłaszał wzrost siły mięśniowej prawej kd ,co było szczególnie odczuwalne w czasie chodu. Różnica w sile między kd,wyraźna na początku leczenia,przestała być dostrzegalna. Zakres biernego uniesienia prostej kd prawej,wykonywanego bez bólu,zwiększył się z 20 do 65 stopni. Dolegliwości bólowe znacznie się zmniejszały, a nawet całowicie znikały na okres kilku godzin po neuromobilizacji.

DYSKUSJA
Zaburzenie ruchu rozciągania nerwów obwodowych oraz ich przesuwania w stosunku do otaczających tkanek,może mieć różne podłoże. W opisywanym przypadku źródłem wydaje się być złamanie kości krzyżowej. Deformacje powstałe w wyniku złamania kości są jednym z powodów zaburzeń neuromechaniki. W przypadkach gdy nie stwierdza się zaburzeń czynnościowych w obrębie stawów (zablokowanie),mięśni(wzmożone napięcie,bolesny przykurcz), czy innych tk.miękkich,to powodem bolesnego ograniczenia ruchu może być upośledzenie neuromechaniki. Wykonanie testów naciągowych pozwoli wykryć i potwierdzić taką hipotezę.

Bibliografia :
Janusz Boczar, Łukasz Wojtyczek
Oddział Rehabilitacji Wojewódzkiego Szpitala Podkarpackiegow im.Jana Pawła II, Krosno
- artykuł z Fizjoterapia Polska Vol.2, Nr4, 2003,384-386