Fizjoterapia w uszkodzeniu kończyny górnej

Obręcz barkowa:

• parzyste obojczyki
• parzyste łopatki

Nie stanowi sztywnego połączenia, wykazuje w swoim obrębie dużą ruchomość , stąd urazy nie pociągają za sobą poważnych uszkodzeń i wydatnego upośledzenia czynności kończyn dolnych.

ZŁAMANIE OBOJCZYKA(fractura claviculae)

• częste przy przy upadku na wyprostowaną rękę lub bark
• kość ulega przerwaniu zwykle w środkowej lub obwodowej części trzonu

• rzadsze – złamania barkowego lub mostkowego końca obojczyka
• typowe przemieszczenie :
  • odłam przyśrodkowy – pociągnięty ku górze przez mięsień mostkowo- obojczykowy – sutkowo
  • odłam obwodowy – pociągnięty przez ciężar kończyny w dół
• powikłania : uszkodzenie lub ucisk końcami odłamu splotu ramiennego :
  • tętnicy podobojczykowej
  • osklepka opłucnej
• leczenie : przed unieruchomieniem – nastawia się przemieszczenie wyciągiem osiowym, ręcznym i uniesieniem odłamu obwodowego przez odwiedznie i uniesienie barków unieruchomienie – opatrunek ósemkowy (stella dorsi) w razie potrzeby uzupełniony szyną Grucy .
• złamania bez przemieszczeń – unieruchomione w opatrunku Desaulta
  • prognozowanie – złamania zrastają się 3 – 4 tygodni
• zespolenia operacyjne – wyjątkowo w złamaniach wieloodłamowych i powikłaniach
  • powikłania – zrost opóźniony lub brak zrostu częściej po leczeniu operacyjnym niż zachowawczym.

ZŁAMANIE ŁOPATKI (fractura scapulae)

• najczęściej w następstwie urazu bezpośredniego
• często razem ze złamaniami żeber i kręgosłupa

- złamanie może obejmować :

• szyjkę
• panewkę
• wyrostki barkowy i kruczy
  
• objawy : bolesność w czasie ruchów kończyną górną (pozostałe niewielkie przemieszczenie nie ogranicza funkcji kończyny )
• leczenie : unieruchomienie w opatrunku Desaulta 3-6 tygodni, następnie konieczne jest usprawnianie ruchów barku zwłaszcza u osób starszych

ZWICHNIĘCIE STAWU BARKOWO – OBOJCZYKOWEGO( luxatio acromioclavicoularis)

• powstaje w wyniku upadku na bark lub wyprostowaną rękę

• objawy :
  • objaw klawisza – jeżeli rozerwane zostaną wszystkie więzadła stawu, obojczyk przemieszcza się do góry, a łopatka pociągana ciężarem kończyny opada ku dołowi. Występujący pod skórą obwodowy koniec obojczyka tworzy charakterystyczny

„schodek”, który po naciśnięciu obniża się .

• obrzęk i ból
• upośledzenie i niepewność ruchów
• niezapatrzone – będzie przyczyną narastania wtórnych zmian zniekształcających i niewydolności kończyny
• nadwichnięcie stawu (subluxatio) – gdy przerwane jest więzadło barkowo- obojczykowe z zachowaniem więzadła stożkowatego (lig.condoideum) i czworobocznego (lig.trapezoideum)

• leczenie – najlepiej pierwotne zszycie przerwanych więzadeł i torebki

ZWICHNIĘCIE STAWU MOSTKOWO – OBOJCZYKOWEGO (luxatio sternoclavicularis)

• w wyniku bezpośredniego urazu barku – mostkowy koniec obojczyka przemieszcza się do przodu i góry, rzadziej do tyłu.
• Objawy – w zwichnięciu przednim powstający koniec obojczyka przemieszcza się w czasie ruchów kończyną górną do góry i do przodu
• Leczenie – nastawienie zwichnięcia uzyskuje się odwiedzeniem i uniesieniem ramienia. Skłonność do nawrotu jest wskazaniem do zeszycia więzadeł i torebki. Zestarzałe zwichnięcie – może sprawiać ból i upośledzać ruchy, wymaga zabiegu rekonstrukcyjnego

PRZERWANIE ŚCIĘGNA MIĘŚNIA NADGRZEBIENIOWEGO ( raptura tendinis m.supraspinati )

• powstaje w następstwie zmian zwyrodnieniowych ścięgna (tarcie o wyrostek barkowy)
• przy większych urazach ścięgno może się oderwać wraz z częścią guzka większego lub wraz z innymi rotatorami ramienia.
• - Objawy :
• Bolesność
• Ograniczenie czynnego odwodzenia ramienia
• Czynny ruch rotacji może być ograniczony i bolesny
• W przypadkach zastarzałych – mogą wystąpić ograniczone ruchy odwodzenia w stawie ramiennym
• - Leczenie :
• unieruchomienie barku w odwiedzeniu i rotacji zewnętrznej na ok. 6 tyg
• w rozległych uszkodzeniach – operacyjne
• po unieruchomieniu wymaga szybkiego usprawniania ze względu na skłonność do przykurczów barku

ZŁAMANIA KOŚCI RAMIENNEJ

ZŁAMANIA GUZKA WIĘKSZEGO KOŚCI RAMIENNEJ (fractura tuberculi majoris humeri)

• Przyczyna:
  • Wskutek urazu bezpośredniego – złamanie wieloodłamowe
  • Wskutek oderwania przez gwałtowne napięcie mięśni (na radiogramie szczelina szersza na obwodzie)
  • Z odbicia przez wyrostek barkowy w czasie odwodzenia ramienia (szczelina szersza w części dośrodkowiej)
  • Łącznie za złamaniami szyki chirurgicznej i anatomicznej
• Lecznie :
  • Złamania bez przemieszczenia wymagają jedynie unieruchomienia
  • W razie przemieszczenia konieczne jest nastawienie - brak nastawienia jest wskazaniem do leczenia operacyjnego

ZŁAMANIA SZYJKI KOŚCI RAMIENNEJ (fractura colli humeri)

• Są wynikiem urazu pośredniego z odwiedzenia lub przywiedzenia
• Złamania wieloodłamowe są następstwem urazu bezpośredniego
• Objawy :
  • Obrzęk i bolesność tuż poniżej stawu ramiennego
  • U osób szczupłych widoczne ustawienie kątowe
• Lecznie :
  • Zaklinowane złamania z niedużym przemieszczeniem wymagają jedynie krótkiego (około 3 tyg) unieruchomienia.
  • Złamanie z przemieszczeniem nastawia się uwzględniając (odwracając) mechanizm ich powstawania i unieruchomienia na 3-4 tygodnie w przewiedzeniu (złamanie w odwiedzeniu) bądź w odwiedzeniu (złamanie z przywiedzenia).
  • Złamanie nie dające się nastawić zachowawczo oraz powikłane uszkodzeniem naczyń i nerwów – operacyjnie

ZŁAMANIA TRZONU KOŚCI RAMIENNEJ (fractura diaphysis ossis humeri)

• Powstają najczęściej z urazu bezpośredniego lub pośredniego z jednoczesnym ruchem skrętnym
• Najczęściej dochodzi do przemieszczenia ze skróceniem odłamów (działanie mięśni na odłamy)
• Bardzo ważna jest ruchomość patologiczna i ustawienie kątowe – bezpośrednie sąsiedztwo nerwu promieniowego z kością ramienną stwarza warunki do jego zakleszczenia i może być przyczyną porażenia prostowników nadgarstka i palców (należy zwrócić uwagę na ruchy palców)
• Leczenie :
  • nastawienie i unieruchomienie w opatrunku gipsowym 6-8 tygodni
  • brak nastawienia (skośny przebieg szpary złamania ), interpozycja nerwu promieniowego i porażenie – wskazanie do leczenia operacyjnego

ZŁAMANIE OBWODOWEGO ODCINKA KOŚCI RAMIENNEJ (fractura epiphysis distalis ossis humeri)

• są skutkiem upadku na łokieć (mechanizm zgięciowy) lub na wyprostowaną rękę ( mechanizm wyprostny)

• częstsze u dzieci niż u dorosłych
• Odróżnia się :
  • Złamania nadkłykciowe
  • Przezkłykciowe
  • Kłykcia przyśrokowego
  • Kłykcia bocznego
  • Bloczka kości ramiennej
  • Wieloodłamowe – jeżeli po urazie bezpośrednim

• Powikłania :
  • może dojść do uszkodzenia lub ucisku nerwów i naczyń przez odłamy, krwiak, obrzęk lub opatrunek gipsowy – konieczna kontrola krążenia i ruchów palców .
• Obraz kliniczny :
  • Obrzęk okolicy złamania
  • Bolesność
  • Kończyna jest zgięta powyżej łokcia ku przodowi i ku tyłowi (silniej wystaje łokieć)
  • Zdarzają się przemieszczenia skrętne i osiowe
• Leczenie :
  • nastawienia dokonuje się w znieczuleniu ogólnym w myśl zasady odwracania mechanizmu urazu
  • unieruchomienie gipsowe trwa 4 tygodnie, nie powinno uciskać (po nastawieniu złamania konieczne powtórne zdjęcie rentgenowskie i kontrola krążenia i ruchów palców ( by uniknąć wtórnych powikłań – przykurcz ischemiczny Volkamana)
  • brak nastawienia oraz powikłania są wskazaniem do leczenia operacyjnego
    • nastawienia
    • zespolenia odłamów
      • rewizji nerwów
    • odbarczenia naczyń itp
• Usprawnianie :
  • Należy zaczynać jak najwcześniej

ZŁAMANIE KŁYKCI KOŚCI RAMIENNEJ (fractura condyli medialis s.lateralis humeri)

• Jest złamaniem śródstawowym i ze względu na to wymaga dokładnego nastawienia i najczęściej unieruchomienia wewnętrznego (śruba, szew itp.)
• Przy złamaniu bez przemieszczenia wystarcza krótkotrwałe unieruchomienie

ODERWANIE NADKŁYKCIA PRZYŚRODKOWEGO LUB BOCZNEGO KOŚCI RAMIENNEJ (abruptio epicondyli med. s lat humeri)

• Najczęściej u dzieci przy urazie bezpośrednim lub w wyniku gwałtownego napięcia mięśni
• Leczenie :
  • Małe przemieszczenia – zachowawczo
  • Wyraźne przemieszczenia niezbędne nastawienie i zespolenie operacyjne

ZWICHNIĘCIE STAWU ŁOKCIOWEGO (luxatio cubiti)

• Połączone jest z dużym uszkodzeniem torebki i więzadeł lub ze złamaniem kośći
• Najczęściej zwichnięcia tylne (przy upadku na rękę wyprostowaną w stawiełokciowym), rzadsze przednie – w zależności od kierunku działania siły . Zwichnięcie boczne może towarzyszyć obu postaciom.

• Objawy :
  • Może współistnieć złamanie wyrostka dziobiastego
  • Uszkodzeniu mogą ulec nerwy i naczynia
  • Zarysy stawu są zniekształcone z wystającym wyrostkiem łokciowym
  • Szybko narastający obrzęk maskujący przemieszczenia
  • Próby ruchów bolesne, ograniczone sprężynowaniem
  • Mogą powstawać uszkodzenia kostne i części miękkich
• Leczenie :
  • Wymagają bezpośredniego nastawienia w znieczuleniu ogólnym
  • Brak nastawienia lub niepełne nastawienie przemieszczonych odłamów są wskazaniem do leczenia operacyjnego.

ZŁAMANIA KOŚCI PRZEDRAMIENIA

ZŁAMANIE WYROSTKA ŁOKCIOWEGO (fractura processus olecrani)

• Z powodu urazu bezpośredniego (upadek na zgięty łokieć, uderzenie)
• W złamaniu z przemieszczeniem mimo obrzęku można wyczuć szparę złamania i wielkość przemieszczenia.
• W złamaniach bez przemieszczenia nie zawsze konieczne jest unieruchomienie, czasem może wystarczyć jedynie oszczędzanie kończyny (temblak)
• W razie przemieszczenia niezbędne jest operacyjne zespolenie odłamów

ZŁAMANIE WYROSTKA DZIOBIASTEGO KOŚCI ŁOKCIOWEJ (fractura processus coronoidei)

• Występuje rzadko, zwykle w połaczniu ze zwichnięciem łokcia do tyłu
• Nastawienie można uzyskać zgięciem łokcia

ZŁAMANIE GŁOWY I SZYJKI KOŚCI PROMIENIOWEJ (fractura capitis et colli radii)

• Bywa spowodowane urazem bezpośrednim , odwiedzeniem wyprostowanego przedramienia lub towarzyszy innym uszkodzeniom np. zwichnięciu łokcia.
• W zależności od siły i mechanizmu urazu dochodzi do :
  • Pęknięcia głowy kości promieniowej
  • Złamania brzeżnego
  • Złamania szyjki
  • Złamania głowy z rozwałkowaniem lub przemieszczeniem
• Objawy:
  • obrzęk współmierny do wielkości uszkodzenia
  • bolesność w czasie ruchów obrotowych przedramienia
• Leczenie :
  • Pęknięcia i złamania brzeżne bez przemieszczenia leczy się czynnościowo tj bez unieruchomienia (tebmlak) , pozwalając na ruchy czynne po znieczuleniu nowokainą
  • Przemieszczenia wymagają nastawienia, a następnie krótkotrwałego (do 2 tygodni) nieruchomienia
  • Brak nastawienia może być wskazaniem do leczenia operacyjnego
  • Usuwanie złamanej głowy kości promieniowej jest przeciwskazane – zaburza funkcje przedramienia i może powodować nadwichnięcie i zwichnięcie stawu promieniowo – łokciowego dalszego.

NADWICHNIĘCIE GŁOWY KOŚCI PROMIENIOWEJ (subluxatio capitis radii)

• Zdarza się u małych dzieci między 2 a 4 rokiem życia w wyniku gwałtownego pociągnięcia za rękę gdy dziecko upada – pociągnięta wzdłuż osi kości głowa wymyka się częściowo z obejmującego ją więzadła obrączkowego.
• Objawy
  • ból
  • Przedramię ustawia się w wyproście i w supinacji
  • Kończyna zwisa bezwładnie
• Leczenie
  • Nastawienie uzyskuje się przez i nawrócenie przedramienia z równoczesnym naciskiem na głowę kości promieniowej.
  • Kończynę układa się na temblaku.
• ZŁAMANIE TRZONÓW KOŚCI PRZEDRAMIENIA
  • Powstaje na skutek urazu bezpośredniego lub upadku na rękę.
  • Przemieszczenie jest wypadową siły i kierunku urazu oraz napięcia mięśni
  • Mały uraz przedramienia u dzieci i młodzieży powoduje złamanie podokostnowe - bez przemieszczenia lub z niedużym kątowym przemieszczeniem.
• Leczenie :
  • Przemieszczenie nastawia się dokładnie dostosowując odłamy, złamania skośne zwykle trzeba zespalać operacyjnie

ZŁAMANIE TRZONU KOŚCI ŁOKCIOWEJ Z ZWICHNIĘCIEM GŁOWY PROMIENIOWEJ (fractura ossis ulnae et luxatio capitis radii)

ZŁAMANIE MOTEGGIA

• Izolowane złamanie trzonu kości łokciowej następuje pod wpływem urazu bezpośredniego - przemieszczenie pociąga za sobą zwichnięcie głowy kości promieniowej (złamanie typu Manteggia)
• Ze względu na mechanizm i kierunek działania siły urazu dzielimy na :
  • Wyprostne – ze zwichnięciem głowy kości promieniowej do przodu
  • Zgięciowe – występuje rzadko, z przemieszczeniem głowy kości promieniowej do tyłu
• Objawy :
  • Kątowe ustawienie kości łokciowej
  • Widoczne uwypuklenie przemieszczonej głowy kości promieniowej
• Leczenie :
  • Repozycję głowy kości promieniowej umożliwia jedynie anatomiczne nastawienie kości łokciowej
  • Unieruchomienie w zgięciu trwa 6 tygodni
  • Brak anatomicznego nastawienia, skośny przebieg szpary złamania – wskazanie do pierwotnego leczenia operacyjnego (leczenie operacyjne zastarzałych załamań daje gorsze wyniki)

ZŁAMANIE TRZONU KOŚCI PROMIENIOWEJ ZE ZWICHNIĘCIEM GŁOWY ŁOKCIOWEJ (fractura ossis radii cum luxatione capitis ulnae)

ZŁAMANIE GELEAZZI / PIEDMONTA

• Przyczyną złamania trzonu kości pormieniowej jest najczęściej uraz bezpośredni, rzadziej upadek na przywiedzioną rękę.
• Z przemieszczeniem odłamów łączy się zawsze zwichnięcie głowy kości łokciowej (złamanie typu Geleazzi)
• Objawy :
  • Wystawanie głowy kości łokciowej
  • Zwiększona ruchomość stawu promieniowo – łokciowego dalszego
• Leczenie :
  • Nastawienie złamania, a zwłaszcza zabezpieczenie przed nawrotem przemieszczenia jest trudne
  • Trzon kości promieniowej zespala się operacyjnie (np. pręty Rusha)
• Zwichnięcie kości łokciowej nastawia się.

ZŁAMANIE ESSEX – LOPRESTI

• Rzadkie – polega na wieloodłamowym złamaniu głowy kości promieniowej i zwichnięciu stawu promieniowo – łokciowego dalszego.
• Leczenie - operacyjne

ZŁAMANIE DALSZEJ NASADY KOŚCI PROMIENIOWEJ (fractura radii loco typico)

• Przy upadku lub urazie działającym na dłoń kość promieniowa pęka i łamie się powyżej stawu nadgarstkowego

ZŁAMANIE COLLESA(epiphyseolysis)

• przy upadku na dłoń w zgięciu grzbietowym (mechanizm wyprostny)
• odłam obwodowy przemieszcza się w kierunku grzbietowym w stronę promieniową, obrotowo w odwróceniu (supinatio) i kątowo w kierunku grzbietowym i promieniowym, przy działaniu urazu w osi – ulega wgnieceniu.
• U dzieci – podobny mechanizm prowadzi do złuszczenia nasady kości promieniowej
• Objawy: ręka wraz z nadgarstkiem ustawia się bagnetowo
• Lecznie
  • Nastawienia można dokonać w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym
  • Anatomiczne ustawienie można osiągnąć po kolejnym zniesieniu wszystkich przemieszczeń , a zwłaszcza za pomocą nawrócenia (pronatio) odłamu obwodowego.
  • Niedokładne nastawienie złamania może być powodem zniekształcenia, ograniczenia funkcji ręki, ucisku nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka.
  • Unieruchomnienie gipsowe w postaci szyny grzbietowej powinno obejmować całe przedramię i rękę do głów kości śródręcza – 4- 6 tygodni.
  • W urazach rozległych bywa wskazane ujęcie opatrunkiem stawu łokciowego i kciuka
  • Lecznie operacyjne – rzadko konieczne - jeżeli na radiogramie poprzedzającym nastawienie stwierdza się zagięcie grzbietowe odłamów powyżej 20°, widoczne grzbietowe rozwałkowanie i skrócenie kości przekraczające 10 mm. (szczególnie stosowane u pacjentów w młodym wieku, głównie w przypadku złamań niestabilnych i śródstawowych celem poprawy stabilizacji złamania)
  • Coraz bardziej popularne – przezskórne gwoździowanie niestabilnych, zewnątrzstawowych oraz niektórych śródstawowych złamań - gdyż bardziej inwazyjnymi metodami nie uzyskuje się lepszych efektów (zastosowanie przezskórnego zespolenia złamania drutem Kirchnera, zastosowanie aparatów do stabilizacji zewnętrznej – wielu autorów zaleca wyłącznie aparatów do stabilizacji zewnętrznej (zwłaszcza w uszkodzeniu tkanek miękkich) lub w połączeniu z dodatkowym zastosowaniem stabilizacji drutami lub płytką.

ZŁAMANIE DALSZEJ NASADY KOŚCI PROMIENIOWEJ (fractura radii loco typico e flexione)

• Przy upadku lub urazie działającym na dłoń kość promieniowa pęka i łamie się powyżej stawu nadgarstkowego

ZŁAMANIE TYPU SMITHA

• przy upadku na dłoń w zgięciu dłoniowym (mechanizm zgięciowy)
• Odwrócenie złamania Collesa z wytworzeniem typowych odwrotnych przmieszczeń : odłam obwodowy przemieszcza się w kierunku dłoniowym, łokciowym i obrotowo w nawróceniu (pronatio), zgina do tyłu i ulega wgnieceniu lub przemieszczeniu ze skróceniem .
• Leczenie – nastawienie wyciągiem osiowym z uwzględnieniem wszystkich pozostałych przemieszczeń z zwłaszcza odwrócenia (supinatio)
• Unieruchomienie gipsowe w postaci szyny grzbietowej powinno obejmować całe przedramię i rękę do głów kości śródręcza – 4- 6 tygodni.
• W urazach rozległych bywa wskazane ujęcie opatrunkiem stawu łokciowego i kciuka

BRZEŻNE ZŁAMANIE KOŚCI PROMIENIOWEJ ZŁAMANIE BARTONA

• Powstaje po uderzeniu lub przy upadku na zgiętą grzbietowo rękę
• Odłamaniu ulega grzbietowy odcinek nasady kości promieniowej .
• Nie nastawienie przemieszczenia może stać się powodem późnego przerwania ścięgna prostownika kciuka.
• Leczenie :
  • Zastosowanie podpierających płytek , niekiedy przydatne są także stabilizatory zewnętrzne i gwoździe

ZESPOŁY BÓLOWE BARKU (PHS) (periathropathia humeroscapularis)

• jest to zbiorcze określenie wszystkich zmian zwyrodnieniowych przestrzeni podbarkowej
• schorzenie wieku dojrzałego
• etiopatogeneza : przedwczesne zużycie pierścienia rotatorów , ścięgna głowy długiej m.dwugłowego i otaczających je tkanek,
• objawy kliniczne:
  • ból barku - występuje w trakcie określonych ruchów (odwiedzenie do boku, uniesienie do przodu), promieniuje do całego ramienia (ale – promieniowanie niezgodne z unerwieniem segmentarnym, brak parestezji , odruchy nie zaburzone, nie ma związku z kręgosłupem szyjnym)
  • ból wywołują ruchy trące – mechaniczne podrażnienie ścięgien między więzadłem kruczo- barkowym a guzkiem większym kości ramiennej.
  • ograniczenie ruchomości barku
  • strukturalny przykurcz stawu – włókniste zrosty w otoczeniu kaletki podbarkowej i w samym pierścieniu rotatorów.
• Przebieg:
• Początkowo przemijające objawy podrażnienia błony maziowej stawu , ścięgien pierścienia rotatorów / ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia, z odwracalnym i najczęściej bolesnym ograniczeniem ruchomości
• objawy związane ze zmianami strukturalnymi – zrosty powierzchni stawowych, zwapnienia i zerwania ścięgien (ZESPÓŁ PIERŚCIENIA ROTATORÓW)
• dolegliwości ze strony mięśnia dwugłowego ramienia (mała grupa)
• może być :
  • strukturalny (deformans)
  • zerwanie pierścienia rotatorów – (pierścień rotatorów – mięsień obły mniejszy, podgrzebieniowy, nadgrzebieniowy)

1. mechaniczne drażnienie ścięgien między więzadłem kruczo – barkowym a guzkiem większym kości ramiennej
2. zmieniony chorobowo – przyczep ścięgna m. nadgrzebieniowego , jego ścięgno , kaletka podbarkowa
3. ograniczona miejscowa tkliwość w okolicy pod wyrostkiem barkowym (też – samoistny ból pod wyrostkiem barkowym)
4. bolesny łuk (painful arch) w zakresie odwiedzenia między 60° a 130° , ból wzmaga się w czasie rotacji wewnętrznej ramienia i przy odwodzeniu wbrew oporowi

• zerwanie ścięgna mięśnia dwugłowego
  • czynnościowy
• calcificans - zapalenie kaletki podbarkowej ze złogami wapnia (odkładanie się złogów wapnia pod guzkiem większym)
• adhesiva – zesztywnienie barku – rozwój zrostów w obrębie ruchomych tkanek przestrzeni podbarkowej – między guzkiem większym a więzadłem kruczo barkowym ; należy sprawdzić ruchomość ramienia przy ustabilizowanej łopatce (ograniczone odwiedzenie i rotacja wewnętrzna)
• destructiva – pęknięcia – nagłe rozerwanie m. nadgrzebieniowego
• zapalenie ścięgna gł długiej m.dwugłowego ramienia ( ograniczona bolesność uciskowa na przedniej stronie stawu barkowego) ból – w trakcie zginania i supinacji przedramienia wbrew oporowi, przy odwodzeniu ramienia i rotacji wewnętrznej (palm – up test) , promieniuje wzdłuż przyśrodkowej strony ramienia

ENTEZOPATIE W OKOLICY ŁOKCIA ŁOKIEĆ TENISISTY, ŁOKIEĆ GOLFISTY

• Powstaje w wyniku przeciążenia mięśni prostowników nadgarstka i palców, głównie w prawej ręce u mężczyzn.
• Dotyczy osób z dobrze rozwiniętym układem mięśniowym (często rozpoczynających w wieku średnim uprawianie sportu lub wykonujących określone zawody , np ślusarze, stomatolodzy)
• Objawy :
  • ból w okolicy nadkłykcia brzeżnego kości ramiennej
  • nasilanie się bólu podczas odwracania przedramienia oraz wyprostu stawu łokciowego (zwłaszcza wykonywanych z oporem)
• Leczenie :
  • unikać obciążeń prowadzących do bólu
  • działanie zachowawcze obejmuje unieruchomienie, fizykoterapię i miejscowe podawanie sterydów. Łokieć tenisisty Łokieć golfisty

ZESPÓŁ TZW. TRZASKAJĄCEJ ŁOPATKI (scapula stenosans)

• Choroba spowodowana zazwyczaj haczykowatym zgięciem górnego kąta łopatki obecnością w tej okolicy wyrośli chrzęstnej lub zaburzeniem budowy żeber.
• Objawia się trzaskami łopatki (słyszalnymi i wyczuwalnymi) w czasie ruchów barku. Ból pojawia się w okolicy górnego kąta łopatki.
• Leczenie – rzadko konieczne, polega na operacyjnym usunięciu przyczyny choroby

Bibliografia i ilustracje :
J.Nowotny – Zarys rehabilitacji w dysfunkcjach narządu ruchu T.Gaździk – Podstawy ortopedii i traumatologii narządu ruchu A.D.A.M , MMG
http://shoulderandcollarbone.upmc.com/ClavicleFracture/Overview.htm http://orthoinfo.aaos.org/topic.cfm?topic=A00394 http://www.hughston.com/hha/a.wristfx.htm