Metoda rehabilitacyjna - Vojta

1) Odpowiedź trakcji

Ludzie używają tej próby/testu od wielu lat w celu diagnozowania ,w próbie tej niemowlę zostało podciągnięte od leżeni na wznak do pozycji siadu. Obserwowano zachowanie się głowy. Niemowlę jest postawione w pozycji pośredniej (w przybliżeniu 45 stopni od poziomu).W tej chwiejnej pozycji, możliwa jest obserwacja całościowych reakcji ciała w tym również kończyn. Musimy upewnić się aby wykorzystać odruch chwytny dłoni. Dlatego, palec jest włączony do ręki niemowlęcia w łokciowym ustawieniu. Inne palce zamykają się dookoła dalszego końca przedramienia, zapewniając, że grzbiet ręki nie jest dotykany. Ta informacja eksteroreceptorów może zahamować odruch chwytny i doprowadzić do otwarcia dłoni. Pozycja wyjściowa: Na wznak z głową w linii środkowej (w ustawieniu pośrodkowym) Wprowadzanie: Niemowlę jest podciągane powoli, aż do 45 stopni pochylenia między tułowiem a podłożem

1 Faza od 1do końca 6 tygodnia

• Głowa zostaje z tyłu.
• W okresie noworodkowym kończyny dolne są zgięte i nieznacznie odwiedzione.

Idąc za noworodkowym okresem:

• Nogi biernie są zginane ( podobnie zobaczymy w zawieszeniu pachowym i reakcjach Landaua w pierwszym kwartale.)

2 Faza od 7 tygodnia do końca 6 miesiąca

W tym okresie głowa aktywnie jest wygięta w towarzystwie zgięcia całego ciała oraz nogi są aktywnie podciągane do tułowia - znów zgięcie.

W 3 miesiącu:

• Głowa przechodzi w linie tułowia. Szyja i górny tułów leżą w linii prostej (symetryczny wyprost karku)
• Nogi są początkiem do wyciągnięcia tułowia.
• Kkd w położeniu pośrednim kąt 90 stopni zgięte w stawach biodrowych kolanowych i skokowych i odwiedzione do kąta 90 stopni

Koniec drugi fazy:

• Głowa jest maksymalnie wygiętą - podbródek jest wyciągnięty wzdłuż klatki.
• Nogi są maksymalnie wyciągnięte wzdłuż tułowia (zgięte dotykają brzucha)
• Stopy dotykają się wzajemnie
• Synergia zgięciowa

3 Faza od 8-9 miesiąca

Po 7 miesiącu zobaczymy aktywne zgięcie głowy , tułów i kończyny dolne stopniowo obniża się. W tym okresie aktywność impulsów u niemowląt wzrasta samoistnie. Zmniejszanie się zgięcia może zostać najlepiej zauważone w stawie kolanowym ( kolano jest teraz w pół-rozciągane/wyprosowane). Przez to pośladki-guzy kulszowe stają się punktem oporu i środek ciężkości aktywnie jest przesunięty w tym kierunku.

4 Faza od 9/10-14 miesiąca

• Niemowlę podnosi się aktywnie.
• Głowa pozostaje w linii wraz z górnym tułowiem.
• Zgięcie teraz zdarza się zasadniczo tylko w regionie lędźwiowo-krzyżowym.
• Nogi są odwiedzione a kolana wyprostowane (ale w niepełnym)

Komentarz:
Dziecko powinno być w dobrych nastrojach w 3 i 4 fazie. Kiedy dziecko jest przygnębione, to
często zarzuca głowe do tyłu i wygina łukowato plecy

2) Reakcja Landaua ( Landau, A.; 1923 )

Wprowadzanie:
Dziecko jest trzymane w skłonie pod klatką piersiową na ręce terapeuty, dokładnie w płaszczyźnie poziomej.
Obserwujemy głowe,tułów, kkg i kkd.

1 Faza od 1-6 tygodnia

• Głowa opada nieznacznie.
• Tułów jest w lekkim zgięciu na ręce.
• Ręce i nogi przyjmują odruch zgięciowy.

2 Faza od 7 tygodnia ,do 3 miesiąca

Szyja wyciąga się w górę, aż do linii ramion, głowa w lini środkowej ciała.

• Nieznczne zgięcie tułowia.
• Zgięcie rąk i nóg.
• Zaznacza się wyprost karku i tułowia
• Kręgosłup piersiowy prostuje się do dolnego kąta łopatki
• Wyprost głowy do lini barków

3 Faza -6 miesiąc

• Uzupełniając wyprost szyi , tułów jest wyciągnięy w dół aż do połączenia piersiowo- lędźwiowego.Kręgosłup znajduje się w linii środkowej.
• Nogi są nieznacznie odwiedzione i zgięte w stawie kolanowym i biodrowym do 90 stopni.
• Ręce są zgięte i otwarte dłonie
• Synergia zgięciowa kkd

4 Faza - 8 miesiąc

W 7 miesiącu, nogi pozostają zgięte do 90 stopni. Ze względu na pojawiającą się " faze nieznanego niebezpieczeństwa" dziecko często jest zaniepokojone i wygina się w łuk - głowa i plecy w górę. Nogi są wtedy wyprostowane w płaszczyźnie poziomej. Landau obserwował to i zauważył że jest niezbędne, by biernie zginać w dół głowę dziecka. Wraz z tym nogi wracają do odruchu zgięciowego. Jeśli jest głowa ,następnie puść szyję –można zauważyć że tułów utrzymuje się w lini prostej w płaszczyźnie poziomej. Kiedy dziecko osiąga 8 miesiąca, odruch zgęciowy nóg zmniejsza się. W 8 miesiącu pozostaje ta sama początkowa pozycja, nogi trzymane są w giętkim rozciągnięciu. Ręce są zgięte jak w innych fazach.

Komentarz:
W wprowadzaniu i ocenie tej reakcji posturalnej , musi być zapewniony spokój niemowlęciu. W końcu 2 fazy, dziecko w skłonnie jest zdolne do podpierania się symetrycznie na łokciach wraz z wyprostem szyi utrzymuje kręgosłupa w lini środkowej. Każda asymetria tułowia musi zostać zauważona. W końcu 3 fazy kręgosłup jest wyprostowany wzdłuż w pełnym zakresie. W tym czasie dziecko musi już chwytać promieniowo ustawioną ręką, i potrafić podeprzeć się na jednym łokciu z drugą ręką wolną, by sięgać i chwytać w przód.

3) Zawieszenie pachowe

Wprowadzanie:
Pionowa pozycja. Tułów dziecka jest trzymany. Głowa jest powyżej i dziecko skierowane jest
plecami do terapeuty.

Musi byc zaobserwowane:

• Twoje ręce nie są ułożone wzgledem pleców dziecka
• To że terapeuta nie powinien dotykać kciukiem dolnej granicy mięśnia czworobocznego dziecka, w innym wypadku wyprost/rozciagniecie dolnej kończyny jest sterowane przez proprioceptory.

1 Faza

Nogi trzymane są w biernym zgięciu ,przybierając postawę podobną do 1fazy reakcji Landaua i odpowiedzi trakcji, natychmiast podąrzając za okołonarodzeniowym okresem.

2 Faza

Nogi aktywnie podciągają się w kierunku tyłowia - współdziałanie zginaczy kończyn dolnych. Ta postawa jest podobna do tej którą widzieliśmy w reakcji Landaua i w odpowiedzi trakcji –2 faza.. Współdziałanie zginaczy kończyn dolnych zmniejsza się od 8 rozwojowego miesiąca.

3 Faza

Nogi trzymane są w wyproście/rozszerzeniu.Stopy są w zgięciu grzbietowym. Przez wykonywanie wahadłowego testu,nogi ruszają się jednakowo. Wzorzec wyprostny jest podobny,do tego który występuje w odpowiedzi trakcji ( 4 faza ) i do Landaua ( 4 faza).

Komentarz:
Zgięcie nóg w kierunku tułowia, zobaczymy w 2 fazie,odpowiada to okresowi rozwojowemu ,gdzie dziecko leżące na wznak spontanicznie podniesi i pociąga nogi do tułowia ze stopami chwytającymi siebie nawzajem.3 faza odpowiada okresowi,w którym dziecko spontanicznie pokazuje gotowość dla stawania –reakcja stania.

4) Reakcje Vojty

Wprowadzanie: Szybkie boczne nachylenie dziecka od pozycji pionowej do pozycji horyzontalnej.

1 Faza :1 - 10 tydzień

Dla klinicznego użycia, ocena kończyn górnych jest ważniejsza.

• II faza Moro - jako "objęcie" odruch/wzór obu ramion. Ręce otwarte.
• Zgięcie w nodze wyższej leżącej zarówno w stawie biodrowym jak i kolanowym ,ze zgięciem grzbietowym w stawie skokowym i pronacji
• Pronacja stopy i rozciągnięcie/wyprost palców stóp
• Rozciągnięcie/wyprost niżej leżącej nogi wraz ze zgięciem grzbietowym w stawie skokowym, odwrócenie i zgięcie palców (zwrócone do sufitu)

1 Przejściowa faza:11- 20 tydzień

"Objęcie" jako odruch ramion zmniejsza się, ramiona nadal są odwiedzione z rękami otwartymi. Zbliżając się do końca pierwszej przejściowej fazy:

• Ramiona są trzymane w zgięciu w stawie łokciowym (występuje to tylko w manewrach powtórki Moro).
• Wcześniejsze odruchy nóg zanikają. Obie nogi stopniowo zginają się bardziej.
• Palce wyższej, leżącej stopy już nie są otwarte wachlarzowato.

2 Faza od około 4.5-7 miesiąca

• Wszystkie kończyny tworzą elastyczną zgiętą postawę.
• Ręce są otwarte albo luźno zamykają się.
• Stopy są grzbietowo zgięte i przeważnie w suplinacji –zwrócone do siebie.
• Palce stóp leżą neutralnie między zgięciem / rozciągnięciem albo są zgięte.

2 Przejściowa faza od 7-9 miesiąca

• Początkowo ramiona są wygięte i rozciągają się w przód i odwodzą od ciała.
• Nogi są rozciągnięte/wyprostowane z przodu ciała - pojawia się zgięcie w biodrze, podczas gdy zgięcie w kolanie zmniejsza się.
• Stopy są zgięte grzbietowo.
• Palce są w neutralnej pozycji.

3 Faza od 9-13/14 miesiąca

• Kończyny górne są rozciągnięte i odwiedzione.
• Stopy są zgięte grzbietowo i w pozycji pośredniej
• Wyprost wyżej leżącej kd
• Odruch szybowania Peipera

Około 18 miesiąca w normalnie rozwijającym się dziecku, reakcja Vojty jest trudna do użytku gdyż dziecko może zmodyfikować ją przez pozycje ciała z wolą.

5) Poziome zawieszenie według Collis (Collis 1954). (zmodyfikowany przez Vojta)

Wprowadzanie:
Dziecko jest trzymane za górne odwiedzione ramię blisko stawu ramiennego i za udo po tej samej stronie blisko stawu biodrowego. Aby uniknąć rozciągnięcia torebki stawowej ramienia,trzeba poczekać dopóki napięcie pojawi się w okolicy stawu. Obserwacja dolnoleżących kończyn oraz głowy.

1 Faza od 1-12 tygodnia

1.W pierwszych 6 tygodniach wolna ręka pokazuje odtuch Moro - jak "objęcie".

2.Od 7 – 9 tygodnia wolna ręka pokazuje Moro – jako odruch wyprostno-odwiedzeniowy.

3.Od 10 - 12 tygodnia można zaobserwować lekkie zgięcie w wolnej ręce.

Komentarz:
Elastyczne ,drobne ruchy wolnej nogi są normalne w tym okresie.

2 Faza od 4- 6 miesiąca

• Dziecko potrafi,odwracać wolne przedramię do wewnątrz i przy końcu drugiej fazy podpiera się na nim poprzed otwartą rękę.
• Wolna noga pozostaje w zgięciu.

Komentarz:
2 faza – pojawia się odwrócenie wolnego przedramienia do wewnątrz - zaczyna się, to kiedy dziecko jest w stanie do spontanicznego podparcia na obu łokciach w skłonie z głową w lini środkowej i z fizjologicznym .rozciągnięciem/wyprostem kręgosłupa szyjnego. Odwrócenie do wewnątrz przedramienia zawsze jest łączone z wyprostem w nadgarstku i pewną niezręczną pozycją otwartej ręki. Doskonałe poparcie ręki jest niemożliwe w tym okresie ( zewnętrzne strona łokcia usztywniona). Nie jest możliwe to do zobaczenia do czasu gdy odruch dłoniowy nie zaniknie i dziecko będzie w stanie chwytać promieniowo.

3 Faza od 8-10 miesiąca

• W 8 miesiącu wolna noga pokazuje odwiedzenie w biodrze.
• W 8 miesiącu dziecko podpiera się przez zewnętrzną granicę stopy.
• Na początku 4 kwartału, dziecko podpiera się przez całą stopę.

Komentarz:
3 faza ukazuje się w tym samym czasie co reakcja stojąca. Ona klinicznie udowodniła powstawanie rozwojowej fazy -pionowości.

6) Pionowe zawieszenie według Peiper ( Peiper - Isbert 1927 )

Pozycja wyjściowa :

Pierwsze 4 - 5 miesiące zaczynają się od suplinacji/leżenia na wznak , poźniej od pronacji/skłonu. Głowa powinna leżeć w linii środkowej ciała, z rękami otwartymi.
Wprowadzanie: Noworodki i niemowlęta, trzyma się dookoła bliższego uda - tak blisko jak to możliwe.
Starsze niemowlęta i małe dzieci trzyma się dookoła dalszego uda albo stawu kolanowego. Dziecko jest unoszone wtedy szybko ale spokojnie, aż do czasu gdy głowa będzie zwisać pionowo w dół.

1 Faza od 1 tygodnia, do końca 3 miesiąca

W pierwszych 6 tygodniach:

• Zobaczymy Moro - jako "objęcie" odruch ramion (1a faza) W następnych 6 tygodniach:
• Obszerne odwodzenie ramion z wyprostowanymi łokciami i otwartymi rękami (1b faza).
• Szyja jest wyprostowana a miednica jest wygięta/zgięta.

2 Faza od 4-5/6 miesiąca

• Ramiona są odwiedzione ponad 90 stopni z wyprostowanymi łokciami.
• Ręce muszą być otwarte.
• Szyja i tułów są wyprostowane aż do połączenia piersiowo-lędźwiowego, kręgosłup w linii środkowej ciała.
• Odruch zgięciowy miednicy zmniejsza się.

3 Faza od 7-9/10/11 miesiąca

• Ramiona są całkowicie uniesione powyżej głowy.
• Ręce są otwarte.
• Wyprost szyi i tułowia, aż do połączenia piersiowo-lędźwiowego, kręgosłup w linii środkowej ciała.

4 Faza około 9 miesiąca

Dziecko aktywnie usiłuje trzymać się terapeuty i pociągać się pionowo. W pierwszy kwartale kończyny górne znajdują się w 90 stopniach względem tułowia. Ten kąt stopniowo wzrasta w 2 kwartale od 90 - 135 stopni. W końcówce 3 kwartału kąt zbliża się do 160 stopni.

Komentarz:

• -Ocena reakcji występuje w chwili gdy dziecko jest podnoszone..
• -Bezpośrednio przed manewrem ręce dziecka muszą być otwarte zwłaszcza u noworodków i młodych niemowląt.
• -Niemowlęta poniżej 5 miesięcy muszą zostać uniesione w góre z leżenia na wznak, aby uwzględnić rzeczywisty odruch zgięciowy miednicy.
• -Jest bardziej korzystniejsze , aby podnieść niemowlę powyżej 6 miesiąca ze skłonu, jak również mniejsza szansa dla dziecka, by chwycić terapeute.

7) Pionowe zawieszenie według Collis (Collis 1954). (zmodyfikowany przez Vojta)

Pozycja wyjściowa: Leżenie na wznak.
Wprowadzanie:Trzymać dziecko w okolicy kolana (młode niemowlęta przytrzymać na wyższym udzie tak blisko biodra jak jest to możliwe). Sprowadź dziecko szybko i delikatnie do pionowej pozycji, głową w dół – prawą dłonią za prawe udo

1 Faza od 1 tygodnia do końca, 6/7 miesiąca

Wolna noga przyjmuje odruch zgięcia w biodrze, kolanie i stawach skokowych.

2 Faza od 7 miesiąca

Wolna noga przyjmuje odruch wyprostny w kolanie,natomiast biodro pozostaje w zgięciu.

Komentarz:
Nienormalna reakcja – wyprost nogi nietrzymanej, może pojawić się nawet w okresie noworodkowym, gdzie uprzednio wystapiło zakłócone oddziaływanie odruchowe. W okresie noworodkowym noga nietrzymana może szybko wyprostować się i jednakowo szybko zgiąć. Jest to uważane za norme. Powino się unikać podnoszenia gwałtownego. Manewr powinien być przeprowadzony szybko ale delikatnie aby nie niepokoić niemowlęcia.
Ze strony :
http://www.vojta.com/cgi-local/ivg_eng.cgi
Tłumaczenie :
E.Żak
[email protected] ( poprawki )
ODRUCHOWE PEŁZANIE WG.VOJTY

Cel:

• hamuje patologiczne synergie
• wyzwala odpowiednie wzorce ruchowe
• normalizuje napięcie mięśniowe izometryczne
• kształtuje nowe drogi przepływu informacji do kory mózgowej, które w późniejszym okresie mogą zostać wykorzystane ( kształtowanie pamięci ruchowej ) , proces ten związany jest z sumowaniem zarówno przestrzennym jak i czasowym
• kształtuje mechanizmy podporowo-wyprostne
• kształtuje rozwój dysocjacji (wyodrębnienie ruchów)
• kształtowanie ruchów fazowych

Przygotowanie do ćwiczeń :

• dobór odpowiedniej pozycji
• dobór sfery wyzwolenia ( sfera główna , pomocnicza )
• dobór odpowiedniego kierunku stymulacji :- stabilizacja poszczególnych części ciała
  • dośrodkowo
  • dobocznie
  • dogłowowo
  • odgłowowo
  • grzbietowo
  • brzusznie
  • przyśrodkowo
  • bocznie
• stymulacja

Pozycja wyjściowa : - leżenie przodem

KG po stronie twarzowej zgięta odwiedziona rotacja zewnętrzna	KG po stronie potylicznej wyprost przywiedzenie (wzdłuż ciała) rotacja wewnętrzna stroną grzbietową ręki na podłożu
KD po stronie twarzowej lekkie zgięcie rotacja zewnętrzna	KD po stronie potylicznej zgięcie odwiedzenie pięta w przedłużeniu szpary pośladkowej

Strefy główne :

1. – nadkłykieć przyśrodkowy kości ramiennej

KIERUNEK :

• dośrodkowo
• odgłowowo
• grzbietowo
• w kierunku stawu ramiennego po stronie twarzowej

2. –kłykieć przyśrodkowy kości udowej

KIERUNEK :

• dośrodkowo
• dogłowowo
• grzbietowo
• w kierunku stawu biodrowego po stronie twarzowej

3. – wyrostek rylcowaty kości promieniowej

KIERUNEK:

• dobocznie
• dogłowowo
• grzbietowo
• w kierunku stawu łokciowego po stronie potylicznej

4. – guz piętowy

KIERUNEK :

• bocznie
• dogłowowo
• brzusznie
• w kierunku stawu kolanowego po stronie potylicznej

Strefy pomocnicze :

I Po stronie twarzowej

a) przyśrodkowy brzeg łopatki

KIERUNEK :

• bocznie
• dogłowowo
• brzusznie
• w kierunku stawu łokciowego po stronie twarzowej b) kolec biodrowy przedni

KIERUNEK :

• dośrodkowo
• odgłowowo
• grzbietowo
• w kierunku szpary pośladkowej inna ) strefa piersiowa –przecięcie lini środkowoobojczykowej z przyczepem przepony

KIERUNEK :

• dośrodkowy
• dogłowowy
• grzbietowo

II Po stronie potylicznej

c) wyrotek barkowy łopatki
KIERUNEK :

• dośrodkowo
• odgłowowo
• grzbietowo

d) strefa tułowia (poniżej kąta dolnego łopatki)

KIERUNEK :

• przyśrodkowo
• dogłowowo
• brzusznie

e) mięsień pośladkowy średni

KIERUNEK :

• dośrodkowo
• odgłowowo
• bocznie

ODRUCHOWY OBRÓT WG.VOJTY

Wyzwalanie kompleksu w postaci odruchowego obrotu charatkeryzuje się podziałem na kilka faz.

I FAZA OBROTU

Cel :

• wyzwolenie przesunięcia środka ciężkości ciała w kierunku dogłowowym i bocznym ( w kierunku barku strony potylicznej)
• stymulacja do leżenia na boku
• uzyskanie symetrii w obrębie tułowia
• centrowanie głów kości w stawach barkowym i biodrowym
• zmniejszenie zgięciowego ustawienia miednicy

Przygotowanie do ćwiczenia:

• dobór odpowiedniej pozycji
• dobór sfery wyzwolenia ( sfera główna , pomocnicza )
• dobór odpowiedniego kierunku stymulacji :- stabilizacja poszczególnych części ciała
  • dośrodkowo
  • dobocznie
  • dogłowowo
  • odgłowowo
  • grzbietowo
  • brzusznie
  • przyśrodkowo
  • bocznie
• stymulacja
• uwzględnienie punctum mobile ( miednica ) oraz punctum fixum (łopatka)

Pozycja wyjściowa : - leżenie tyłem

• kkg i kkd w ustawieniu swobodnym
• głowa dziecka ustawiona symetrycznie w lini tułowia
• zwrot głowy w stronę stymulowanej strefy

Strefy główne :

1. – strefa piersiowa na wysokości 6,7 międzyżebrza ( w okolicy wyrostka
mieczykowatego mostka)
KIERUNEK :

• dogłowowo
• dośrodkowo
• dogrzbietowo

Reakcje:

• głowa podąża w kierunku potylicznym (stabilizacja głowy)
• zwrot gałek ocznych,języka,żuchwy w stronę potyliczną
• wyprost kręgosłupa
• kkg twarzowa : zgięcie, rotacja zewnętrzna w st.barkowym
• kkg potyliczna : odwodzenie (90 stopni),rotacja zewnętrzna w st.barkowym,zgięcie w st.łokciowym
• dłonie otwarte
• kkd zgięcie w st.biodrowych,kolanowych do kąta 90 stopni
• balansowanie kkd daje początek funkcji równoważnej
• miednica prostuje się
• uniesienie kończyn dolnych
• boczne przesunięcie cięzaru ciała w kierunku barku potylicznego
• skośne ustawienie miednicy
• zmiana punktum fixum (grzebień talerza biodrowego)

Cel:

II FAZA OBROTU

• przejście z pozycji niestabilnej (leżenie bokiem ) do czworakowania
• różnicowanie pracy kkd
• wyzwalanie aktywnego podporu na łokciu

Przygotowanie do ćwiczenia:

• j.w
• uwzględnienie punctum fixum (głowa kości ramiennej) i punctum mobile (kolec biodrowy przedni górny)

Pozycja wyjściowa : - leżenie na boku

• głowa w przedłużeniu tułowia
• kkg i kkd dzielimy na górnoleżące i dolnoleżące

KD – dolnoleżąca wyprostowana	KD – górnoleżąca zgięta w st.biodrowym i kolanowym
KG – dolnoleżąca zgięta do 90 stopni w st.barkowym odwiedziona zgięta w st.łokciowym	KG – górnoleżąca leży na tułowiu wzdłuć lini ciała

Strefy główne :
Występują dwie par które znajdują się na górnoleżących sferach ciała. Stymulaja polega na płynnej zmianie par przeciwstawnych sfer tak aby utrzymać niestabilną pozycje.

1. – brzeg przyśrodkowy łopatki
KIERUNEK :

• dogłowowo
• brzusznie
• bocznie

2. – kolec biodrowy przedni górny
KIERUNEK :

• doogonowo
• dogrzbietowo
• przyśrodkowo

I para
1. – wyrostek barkowy łopatki
KIERUNEK :

• doogonowo
• przyśrodkowo
• dogrzbietowo

II para

3. – rozcięgno m.pośladkowego średniego

KIERUNEK :

• brzusznie
• przyśrodkowo

Strefy pomocnicze :

Kd – dolnoleżąca guzowatość piętowa boczna kłykieć boczny kości udowej	Kd – górnoleżąca kłykieć przyśrodkowy kości udowej
Kg – dolnoleżąca nadkłykieć przyśrodkowy kości ramiennej	KG – górnoleżąca wyrostek rylcowaty kości promieniowej
Strefa piersiowa

Reakcja :

• kończyny dolnoleżące otrzymują funkcję podporową
• otwarte dłonie przygotowanie do podporu
• obrót tułowia na bok jest wynikiem pracy całego kompleksu mięśniowego przebiegającego po przekątnych ciała
• kg górnoleżąca : odwiedzenie,rotacja zewnętrzna w st.barkowym , zgięcie w st.łokciowym
• kd dolnoleżąca: wyprost w st.kolanowym przygotowanie do przejęcia podparcia
• kd górnoleżąca: przesuwa się do przodu, zgięcie w st.biodrowym i kolanowym do 90 stopni

III FAZA OBROTU

Cel :

• dysocjacja ruchu obręczy barkowej i biodrowej
• rozdzielenie kompleksu pracy obu obręczy

Przygotowanie do ćwiczenia:

• j.w

Pozycja wyjściowa :

• ułożenie na boku
• kkg tak jak w II fazie
• kkd w zgięciu w st.biodrowym i kolanowym do 90 stopni

Strefy główne :

1. – Przyśrodkowy brzeg łopatki

• KIERUNEK :
  • dogłowowo
  • przyśrodkowo
  • brzusznie

2. – Kłykieć przyśrodkowy k.udowej ( kd.górnoleżącej)

3. - Kłykieć boczny k.udowej ( kd.dolnoeżącej)

IV FAZA OBROTU
Cel: aktywizuje dolnoleżące części ciała
Dzieli się na dwie wersje A i B ( różnica polega na pozycji wyjściowej i punktów stymulacyjnych)
A – kd dolnoleżąca wyprostowana a górnoleżaca zgięta w st.biodrowym i kolanowym do 90 stopni

Strefy stymulacji :

• kłykieć przyśrodkowy k.udowej (górnoleżącej)
• przyśrodkowy brzeg łopatki

B – obie kd dolnoleżąca zgięta w st.biodorwym i kolanowym do 90 stopni , a górnoleżąca wyprostowana

Stredy stymulacji :

• kłykieć boczny k.udowej (dolnoleżącej)
• przyśrodkowy brzeg łopatki

Bibliografia :
Nowotny – Podstawy fizjoterapii – wybrane metody fizjoterapii
Sadowska – Neurokinezjologiczna diagnostyka i terapia dzieci z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego
Zembaty – Kinezyterapia tom II