Rodzaje, pojecia, zasady i fazy uczenia się motorycznego

• aspekt poznawczy = akcentuje znaczenie przyrostu indywidualnej wiedzy, uczenie nastawione jest na proces mentalności
• uczenie afektywne = emocje, uczucia, podkreślają rolę postawy zrozumienia ,znaczenia i wartości
• psychomotoryczne uczenie = jest skoncentrowane na samym rozwoju i poprawie motorycznych umiejętności

Rodzaje uczenia motorycznego

a) uczenie kierunkowe - imanentna cecha tego proces jest relacja nauczający - uczący się.
b) uczenie mimowolne przez nasladownictwo - wzorowane na stylu ruchowych zachowań innych osób, głównie bohaterów widowisk sportowych.
c) metoda prób i błędów - rozbudza wyobraźnię motoryczną i kreatywność własnych rozwiązań,dotyczących jej przybliżeń i poprawki, porażki i sukces.

Zasad i fazy uczeni się ruchu

Swoistym celem fizycznego kształcenia jest wywołanie zmian w zachowan ruchowym człowiek.
Wg Meinela efekty nauczania motoryczneg polegaj na zdobywaniu, doskonaleniu, utrwalaniu i stosowaniu noweg ruchu.
Oprócz techniki ruchu uczeniu motorycznemu podlegają zdolności motoryczne takie jak:

• siła,
• wytrzymałoś,
• szybkoś,
• KZM

Kształtowanie tych właściwości określa się mianem treningu.
W procesie treningu stosuje się metody:

• ciągłe,
• przerywane a w ich obrębie:
• jednostajne,
• zmienne,
• interwałowe,
• powtórzeniowe.

W nauczaniu ruchów charakterystycznym są metody:

• analityczne,
• syntetyczne,
• mieszane.

Optymalizacja procesu nauczania wiąże się z aplikacją ogólnodydaktycznych zasad indywidualizacji, systematyczności,stopniowania trudności, poglądów, świadomości, trwałości efektów. Wg psychologicznych teorii nauczania i uczenia się Skinnera zachowania wzmacniane zostają wyuczone, zachowania niewzmacniane ulegają wygaszeniu, a zachowania karane zostają stłumione.

Trzy podstawowe fazy uczenia i nauczania ruchu:

1. Faza koordynacji ogólnej - zaczyna się od kształtowania wyobrażenia ruchu, a kończy na opanowaniu go w grubych zarysach.
Kluczowy tu jest pokaz,a niżeli instrukcje słowne.
Preferowa metoda tu jest m.syntetyczna.

2. Faza koordynacji precyzyjnej - polega na poprawianiu, doskonaleniu i różnicowaniu ruchu, aż do osiągnięcia pożądanej jego formy.
Stosuje się metody syntetyczno-analityczne (mieszane).
Znaczenia nabierają metody informacyjne natychmiastowe,przekaz werbalny, środowisko audiowizualne.

3. Faza stabilizacji i adaptacji - opanowanie czynności staje się nawykiem, który może wchodzić w skład różnych przejawów zachowania motoryczneg.
Doskonalenie się skuteczności i precyzji ruchu, a znaczenie nabiera cel działania ruchoweg.
Po zakończeniu tej fazy następuje wzbogacenie umiejętności, a wiec proces uczenia trwa nadal.